Βράδυα μαγικά....

Υπονόησε κανείς πως δεν υπάρχουν πολύχρωμες πεταλούδες? Και οι σαπουνόφουσκες που γεμίσαν τον ουρανό, δεν υπάρχουν?? Και οι καρδούλες που γεμίσαν τους τοίχους, ούτε αυτές? Και εγω γιατί τα βλέπω τότε όλα αυτά?????

Κάπως έτσι, ήταν η ζωή μου μετά τον χωρισμό του "Β". Όλα αυτά που επι χρόνια μου έκανε, η αναμονή, η στεναχώρια, το αίσθημα της ενοχής ως δια μαγίας ξεχάστηκαν. Ημουν κάτι, σαν "τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο πάνω στη γή" του Καρβέλα.

Η αλήθεια είναι πως όλο αυτό μου φαινόταν περίεργο και πρωτόγνωρο. Είχα ξεχάσει πως είναι να ξυπνάς το πρωϊ και να μην είσαι μόνη στο κρεβάτι, πως είναι να μοιράζεσαι σε ένα τεράστιο σπίτι. Για πρώτη φορά μετά απο αρκετά χρόνια άνοιξα το dvd, διάβασα το εγχειρίδιο χρήσης και άρχισα να το χρησιμοποιώ για να βλέπουμε ταινίες.

Όλα αυτά που για τους περισσότερους ανθρώπους ήταν καθημερινότητα εμείς τώρα τα μαθαίναμε. Ως φυσιολογικοί άνθρωποι πλέον, συναντιόμασταν στο σπίτι, καθόμασταν μαζί, τρώγαμε, βλέπαμε τηλεόραση. Πολλές φορές φορές παρές με ένα μπουκάλι καλό κρασι, καθόμασταν δίπλα στο τζάκι και συζητούσαμε για ώρες. Πολλές φορές κουνούσα απότομα το ξεφάλι μου, μήπως και ξυπνήσω απο το όνειρο αλλά δεν ξυπνούσα, γιατί απλά δεν ήταν όνειρο...

Εγώ, η πιο φανατική φεμινίστρια, η πιο ατίθαση, έβαλα ποδιά, ξέθαψα τον τσελεμεντέ που πριν απο πολλά χρόνια μου είχαν χαρίσει και άρχισα να κάνω θαύματα στη κουζίνα. Τηγάνια, κατσαρόλες, σουρωτήρια, είχαν την τιμητική τους. Στην αρχή πειραματιζόμουν μόνο με νερόβραστα μακαρόνια, μετά πέρασα στα δύσκολα. Τηγανιτές πατάτες και αυγά!!!!Και όταν επιτέλους έμαθα πως λειτουργεί ο φούρνος επιδίωξα να μαγειρέψω το παραδοσιακό κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο.
Εντάξει, θα είμαι ειλικρινής.....Στο συρτάρι μου υπήρχαν πάντα άπειροι κατάλογοι απο εστιατόρια που έκαναν delivery γιατί τύχαινε (και δε φταίω εγώ) το κοτοπουλάκι να βγεί ....λίγο καμμένο!

Εκείνη την περίοδο τα έβαζα με τον εαυτό μου που έμεινα τόσα χρόνια σε μια σχέση προβληματική και δεν έιχα τη δύναμη να φύγω. Μερικούς μήνες πρίν, νόμιζα πως δεν θα μπορέσω να ξεπεράσω τον χωρισμό μου και δεν θα καταφέρω να ζήσω μια καινούρια φυσιολογική σχέση. Γελούσα κάθε φορά που σκευτόμουν τα μελοδραματικά σχόλια του τύπου "εγώ τώρα θα γεράσω μόνη" που έκανα σε φίλες μου. Τι αφελής που ήμουνα...Όλα αυτά θα μπορούσα να τα έχω εδω και πολύ καιρό.

Όπως εγώ μεταλλάχθηκα σε μια νοικοκυρά(όχι όμως σε απόγνωση, έτσι και εκείνος έγινε απο ορκισμένος cazanovas, υπόδειγμα συντρόφου. Τις Κυριακές, ξυπνούσε πριν απο μένα και μου ετοίμαζε τέλειο πρωϊνό. Τα βράδυα, όταν γυρνούσα αργά απο τη δουλειά με περίμενε και άκουγε υπομονετικά τη γκρίνια που μου έβγαινε λόγω κούρασης.
Σπάνια βγαίναμε. Προτιμούσαμε να μένουμε σπίτι, να κάνουμε πράγματα οι δυό μας. Τόσα χρόνια, είχαμε γυρίσει όλα τα μπάρ, τα καφέ και τα club της πόλης. Ζούσαμε με το ρολόϊ στο χέρι και αγχωμένοι μην μας δει κανείς. Τώρα απολαμβάναμε και επιζητούσαμε αυτό που μας έλειπε. Την ησυχία μας....

Το κακό βεβαια με τις πεταλούδες και τις σαπουνόφουσκες, είναι πως σου περιορίζουνε το οπτικό σου πεδίο. Σου προκαλούν μια θολούρα που δενσε αφήνει να δείς τον κόσμο έτσι όπως πραγματικά είναι. Ευτυχώς όμως, η φύση έχει προνοήσει και οι πεταλούδες έχουν έναν σύντομο κύκλο ζωής. Οι σαπουνόφουσκες σιγά σιγά ξεφουσκώνουν και τότε αρχίζεις να βλέπεις τον κόσμο έτσι όπως πραγματικά είναι και όχι έτσι όπως θα ήθελες να είναι......