Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Η αρχή

Ίσως ήταν η μοίρα, ίσως η τύχη, ίσως η μέρα αυτή που στο σωστό μέρος, στη σωστή στιγμή, βρίσκονται οι άνθρωποι που μάλλον δεν ήταν τυχαίο να βρεθούν αλλα επιβεβλήμένο απο το σύμπαν που απλά το αποφάσισε. Για πολύ καιρό πίστευα πως κάποια καλή δύναμη αποφάσισε να μου χαρίσει πρωτόγνωρες εμπειρίες, να με κάνει αισθανθώ ακόμα πιο πολλά απο αυτά που εγώ είχα φανταστεί. Τίποτε όμως δεν ήταν ικανό για να μου δείξει πως αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν πέρα απο όλα αυτά που ο μέσος άνθρωπος μπορεί να φανταστεί πως υπάρχει.
Τέσσερα χρόνια μετά, απλά αναρρωτιέμαι αν ήταν η καλή μου τύχη ή η κακή στιγμή αυτή που έφερε μπροστά μου τον άνθρωπο αυτό που θα έκανε στέρεα στη γή να πατώ και συνάμα να χάνομαι στην έρημο μονάχη.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Λίγα λόγια...

Η ιδέα αυτού του blog γεννήθηκε πολύ καιρό πριν. Για την ακρίβεια, πολλά χρόνια πριν. Κάποια στιγμή η ιδέα έγινε πραγματικότητα και δειλά δειλά άρχισαν να γράφονται τα πρώτα κείμενα. Το blog ήταν υπόθεση προσωπική και δεν υπήρχε λόγος να δημοσιοποιηθει.
Σε τι εξυπηρετούσε? Ήταν σαν μια φίλη που ακούει τα πάντα και ποτέ δεν κριτικάρει. Η όλη ιστορία ηταν απο μόνη της τόσο περίπλοκη, που κάθε έιδους κριτική θα την έκανε ακόμα πιο δύσκολη. Έτσι λοιπόν το blog ματαμορφώθηκε σε μια ιδανική φίλη, η οποία ήταν πάντα εκεί. Σιωπηλή και υπομονετική.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, η ιστορία παίρνει απρόσμενη τροπή και η ειδυλιακή ζωή μεταμορφώθηκε σε σκοτεινό τοπίο. Για πολλά χρόνια, έζησα στα δίχτυα ενός "παράφορου και απαγορευμένου έρωτα", άντεξα όλες τις καλές και κακές στιγμές του, έζησα τη νομιμοποίησή του, απόλαυσα το συναίσθημα της ικανοποίησης και της ηρεμίας. Εκείνες τις μαγικές στιγμές όμως, μια μικρή αλήθεια τάραξε τη γαλήνη μου και σήκωσε τρικυμία.
Η γαλήνη μου χάθηκε και μαζί με αυτήν, όλα όσα είχα ονειρευτεί. Οι επιλογές μου δυο και μοναδικές. Ή να χαθώ στη δύνη της θλίψης ή να φτιάξω όλα απο την αρχή. Πριν προλάβω όμως να αποφασίσω, το ένστικτό μου αποφάσισε για μένα. Με ώθησε σε μία καινούρια αρχή χωρίς κάν να με ρωτάει αν ήμουν έτοιμη να την κάνω. Απλά έπρεπε, γιατί δεν είχα άλλη επιλογή.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, αποφάσισα να σβήσω όλα τα κείμενα του blog και να τα ξαναγράψω απο την αρχή. Η μικρή αλήθεια με έκανε να δω τα πράγματα πιο ρεαλιστικά, πιο αντικειμενικά. Χωρίς τον συναισθηματισμό που ένιωθα τη στιγμή που τα βίωνα και ο οποίος με έκανε να μη βλέπω το προφανές.
Για μένα ήρθε η στιγμή να βγάλω το κρυμμένο θησαυρό που κρατούσα καλά κλειδωμένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου και να τον ξαναεκτιμήσω. Να δω αν πράγματι είναι χρυσός ή απλώς σίδερο που γυαλίζει...

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Να ξέρω ή να μην ξέρω?

Τελικά τι είναι προτιμότερο? Να ξέρεις ή να μην ξέρεις?
Να γνωρίζεις και να έχεις την επιλογή να αποδεχτείς την αλήθεια ή να ζεις το όνειρό σου ακόμα και αν αυτό δεν είναι αληθινό? Το να γνωρίζεις, σημαίνει πως πρέπει να αναλάβεις και συ το δικό σου μερίδιο ευθύνης ανεξάρτητα απο το αν αυτό είναι μικρό ή μεγάλο. Συνηθίζεται όμως, όλοι μας να προσπαθούμε να απαλαγούμε απο τις ευθύνες μας, να τις ρίξουμε σε κάποιον άλλον ελπίζοντας πως έτσι δεν θα χρειαστεί να κάνουμε αυτοκριτική και να παραδεχτούμε πως "ναι φταίμε και εμείς".
Είναι πολύ πιο εύκολο, να αποδώσουμε ευθύνες στους άλλους, στο σύμπαν ακόμα και στον ανάδρομο Ερμή απο το να δεχτούμε πως οι δικές αμς και μόνον επιλογές είναι υπεύθυνες για ότι μας συμαβαίνει.
Μερικές φορές όμως, τα πράγματα είναι περίπλοκα και το να ξέρεις δεν σημαίνει απλά ανάληψη ευθύνης αλλά κατι πολύ περισσότερο.
Είναι εκείνες οι φορές, που η αλήθεια πονάει πολύ. Τόσο, που δεν το αντέχεις. Είναι και εκείνες οι στιγμές, που όλος ο κόσμος γύρω σου μπορεί να καταρρεύσει και ότι εσύ με κόπο έχτισες, σε μια μόνο στιγμή γίνονται σκόνη...
Και αναρρωτιέσαι ξαφνικά, μα γιατι το ανακάλυψα? Γιατί έψαξα, γιατί ρώτησα...Γιατί να μην εθελοτυφλώ?? Γιατί να μην κάνω πως δεν καταλαβαίνω?
Όσο και να προσπαθούμε όμως, η αλήθεια πάντα αποκαλύπτεται. Μερικές φορές, απλά εμφανίζεται μπροστά μας, ίσως και απο σύμπτωση να μας συναντά. Άλλες πάλι, παρόλο που έχει κρυφτεί καλά εμείς τόσο επίμονα την αναζητάμε που τελικά και πάλι αποκαλύπτεται.
Όσο και αν προσπαθήσεις να αντισταθείς, να μην μάθεις, να μην δείς, δεν θα τα καταφέρεις. Ή απο ένστικτο, ή απο διαίσθηση, ή έστω και τυχαία θα βρείς την αλήθεια που ψάχνεις και αυτή είναι πάντα η αλήθεια που δεν θα ήθελες να ακούσεις.