Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Πόσο αξίζει μια γυναίκα.....


Κάπου, διάβασα πως οι γυναίκες είναι σαν τα μήλα σε ένα δέντρο. Τα καλύτερα, βρίσκονται στην κορυφή.

Οι περισσότεροι άνδρες δεν θέλουν να φτάσουν στα καλύτερα γιατί φοβούνται να μην πέσουν από την κορυφή και χτυπήσουν, έτσι προτιμούν να μαζεύουν από τα πεσμένα που παρόλο δεν είναι νόστιμα είναι τα πιο εύκολα να μαζέψουν.

Μερικές φορές τα μήλα που βρίσκονται στην κορυφή του δέντρου νομίζουν ότι κάτι συμβαίνει με αυτά και κανείς δεν μπορεί να τα φτάσει, όταν απλά είναι απίστευτα όμορφα. Πρέπει να περιμένουν με υπομονή τον κατάλληλο άνδρα να φτάσει, αυτόν που είναι πραγματικά θαρραλέος να σκαρφαλώσει μέχρι την κορυφή του δένδρου.

Δεν πρέπει όμως τα μήλα να πέσουν για να τα μαζέψουν: όποιος τα έχει ανάγκη και τα αγαπάει θα κάνει τα ΠΑΝΤΑ για να τα φτάσει.....

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Θυσίες...


Κάθε φορά που έκανα κάποια υποχώρηση, πίστευα πως ήταν η πιο μεγάλη. Αλλά δεν ήταν.... Κάθε φορά που σιωπούσα, νόμιζα πως ήταν η τελευταία. Αλλα δεν ήταν..
Ως ερωτευμένη γυναίκα, έκανα υπερβάσεις για να έχω κοντά μου αυτο που θέλω...

Ζητούσα συνέχεια, ως αντάλλαγμα για την υπομονή μου, να ακούω να μου λέει πως με αγαπά. Αργότερα όμως, πολύ αργότερα, κατάλαβα πως αυτό είναι άκρως εγωϊστικό.

Προσπάθησα με κάθε τρόπο, να κρατήσω αυτή τη σχέση και πολλές φορές σκαρφιζόμουν μικρά ψεμματάκια για να είναι κοντά μου. Είμαι άρρωστη, δε νιώθω καλά, πιέζομαι στη δουλειά μου.... Και έτσι ο "Β" καθόταν κοντά μου.

Του πρόσφερα ότι ήθελε, του έδινα τα πάντα χωρίς αντάλλγμα. Έτσι, δεν είχε λόγο να φύγει, να πάει αλλού και έμενε μαζί μου.

Χρειάστηκε όμως πολύς καιρός να καταλάβω πως όλα αυτά ήταν λάθος. Αγάπη, δεν είναι μόνο να δίνεις, αλλά και να πέρνεις. Έστω, το ελάχιστο απο αυτό που προσφέρεις σε κάποιον. Και εγώ δε ζήτησα ποτέ τίποτα.

Τώρα όμως ξέρω τι πραγματικά είναι αγάπη. Ξέρω πως αγάπη είναι όχι μόνο να δίνεις ή να πέρνεις, αλλά αγάπη είναι να αφήνεις τον άλλον ελεύθερο. Να του ανοίγεις την πόρτα για να πάει όπου εκείνος θέλει ακόμα και αν ξέρεις πως θα πάει κάπου αλλού....

Και εγώ τον "Β" τον αγάπησα πολύ, για αυτό και τον άφησα να φύγει.....

Θυσιάστηκα, στο βωμό του έρωτά σου, μα με χάνεις
κι αν δεν βιάστηκα....
είναι που ήθελα να δω μέχρι που φτάνεις.