Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Ένα όμορφο παραμύθι....

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα νησί και εκέι ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Η Χαρά, η Λύπη, η Γνώση και όλα τα υπόλοιπα χωρίς φυσικά να λείπει η Αγάπη. Μία μέρα σάν όλες τις υπόλοιπες ανακοινώθηκε στα συναισθήματα οτι το νησί θα βούλιαζε και έτσι το ένα μετά το άλλο κατασκέυασαν πλοία και έφυγαν. Όλα εκτός απ’την Αγάπη. Η Αγάπη ήταν η μοναδική που έμεινε. Θέλησε να περιμένει, να περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί είχε σχεδόν βουλιάξει ολόκληρο η αγάπη αποφάσισε οτι ήταν ώρα να ζητήσει βοήθεια. Εκείνη την ώρα είδε τον Πλούτο να την προσπερνά πάνω σε ένα μεγάλο πλοίο. Έτσι η Αγάπη είπε: «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;» Και ο Πλούτος απάντησε: «Όχι δεν μπορώ. Το χρυσάφι και το ασήμι που έχω μαζί μου καταλαμβάνει όλο το πλοίο και δεν υπάρχει καθόλου χώρος για σένα.» Η Αγάπη αποφάσισε να ρωτήσει τη Ματαιοδοξία που έκανε την εμφανισή της μέσα σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Ματαιοδοξία βοήθα με σε ικετεύω!» «Μα Αγάπη είσαι μούσκεμα! Πώς να σε βάλω στο πλοίο μου, θα το καταστρέψεις!» απάντησε η ματαιοδοξία. Η Λύπη ήταν επίσης εκεί κοντά και έτσι η Αγάπη της είπε: «Λύπη άσε με να ρθω μαζί σου.» «Ώ αγάπη είμαι τόσο λυπημένη που έχω ανάγκη να μείνω μόνη μου.» Η Χαρά πέρασε δίπλα απ’ την αγάπη αλλά ήταν τόσο χαρούμενη που δεν μπόρεσε κάν να ακούσει την αγάπη που της φώναζε. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή! «Έλα Αγάπη, έλα μαζί μου.» γυρίζοντας η αγάπη είδε μια γερόντισσα. Η Αγάπη μέσα στη χαρά και την μεγάλη της τύχη ξέχασε να ρωτήσει τη γερόντισσα που πήγαιναν. Όταν επιτέλους πάτησαν στεριά, η γερόντισσα συνέχισε το δρόμο της. Η Αγάπη κατάλαβε πόσα χρουστούσε στη καλή γριά και έτσι ρώτησε τη γνώση, μία άλλη γερόντισσα: «Ποιός με βοήθησε;» «Ήταν ο Χρόνος.» απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Μα γιατί με βοήθησε;» Και η Γνώση χαμογέλασε σοφά και αποκρίθηκε: «Γιατί μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει την αξία της Αγάπης.»

Υ.Γ. Συγχαρητήρια σε αυτόν που το έγραψε....

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Η ηθική μάνα

Μετά απο πολύ καιρό, επιστρέφω....
Ειναι Χριστούγεννα και εγώ δεν τα χάρηκα. Έκλαψα τόσο όσο ποτέ πιο πρίν. Την μέρα της γιορτής μου, που οι φίλοι συνήθως φέρνουν δώρα και σου εύχονται τα καλύτερα, εγώ δέχτηκα απο τον "Β" την πιο μεγάλη ήττα.

Τη μέρα της γιορτής μου, ήταν μοιραίο να γραφτεί και η αρχή του τέλους της σχέσης μας...

Παραμονή Χριστουγέννων και ο "Β" διασκεδάζει με τους φίλους του στο αγαπημένο του μπαράκι. Απέναντι, μια ξένη, μια μάνα, παντρεμένη με έναν Έλληνα, με ένα μικρό παιδάκι. Με απίστευτη ευκολία, μιλούν, γελούν και ανταλλάσουν τηλέφωνα. Ο "Β" όπως παντα, ως άντρας κυνηγός και επιθετικός, ενδίδει στα λόγια της, ξεχνά την ύπαρξη μου και της υπόσχεται να την ξανασυναντήσει.

Η μέρα των Χριστουγέννων. Ο κόσμος είναι σπίτι του, με την οικογένεια του, τους δικούς του ανθρώπους. Ο "Β" όμως, είναι έξω, είναι σε ένα μπάρ και πίνει ποτό με την ξένη μάνα. Όχι δεν πέρασε τα Χριστούγεννα με το παιδί της, αλλά με το "Β". Μετά την πήγε σπίτι. Την άφησε διακριτικά λίγο πιο μακρυά και έφυγε.

Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων. Απογευματινός καφές για την ξένη μάνα και τον "Β".
ΚΑΙ το βράδυ??? σαν να μην συνέβη τίποτα, ήρθε στο σπίτι μου και έτσι απλά κοιμήθηκε μαζί μου.

Έμαθα πως βρέθηκε μαζί της. Έμαθα πως συνσντήθηκαν και απαίτησα, φώναξα, ζήτησα εξηγήσεις. Μου ορκίστηκε, με διαβεβαίωσε, επέμενε, πως δεν έγινε τίποτα. Απλά την είδε στο μπάρ, του μίλησε, του είπε πως περνάει άσχημα και αυτός τη λυπήθηκε και βγήκε έξω μαζί της. Εκεί του αποκάλυψε, πως χωρίζει, πως ζεί έναν τραγικό γάμο, πως φεύγει για την πατρίδα της. Είχε ανάγκη απο έναν φίλο.

Ο "Β" μου είπε πως οι άνθρωποι δεν βρίσκονται πάντα και μόνο ερωτικά. Πολλές φορές βρίσκονται και για ανθρώπινους λόγους, για να συμπαρασταθεί ο ένας στον άλλον. Θέλω να τον πιστέψω, θέλω πολύ.

Αλλά ρωτάω, μια μάνα που ζει το δράμα της, που πονάει για το παιδί της, παρατάει το παιδί της και βγαίνει Χριστουγεννιάτικά με έναν άντρα που γνώρισε την προηγούμενη μέρα σε ένα μπάρ? Πως μια γυναίκα που με απίστευτη ευκολία ανταλλάσει τηλέφωνα με έναν άγνωστο και βρίσκεται μαζί του αρκείται απλά σε αυτό και δε ζητάει τίποτα παραπάνω?

Μια γυναίκα που με τόση ευκολία, βγαίνει με έναν άγνωστό, έχει ενδιασμούς στο να ερωτοτροπήσει και απλά αρκείται στην κουβέντα????

Και ο "Β"??? Δε σκεύτεται? Δε μπήκε καν στη διαδικασία να αναρρωτηθεί μήπως όλα αυτά που του είπε για την δήθεν πονεμένη ζωή της είναι απλά ένα παραμύθι? Μήπως τελικά η πονεμένη αυτή μανούλα δεν είναι και τόσο πονεμένη???

Δεν μπορεί κανείς να με πείσει για την αθωότητα αυτής της συνάντησης. Ότι και να κάνει ο "Β", ότι και να πεί, δεν μπορεί να αλλάξει τη ροή του χρόνου, να τον γυρίσει πίσω και να σβήσει την απιστία για την Τουρκάλα.

Του έχω συγχωρέσει τα πάντα, αλλά αυτό είναι δυστυχώς πάνω απο τις δυνάμεις μου....