Κρυφτό

Ένα απο τα παιχνίδια που ποτέ μου δεν έπαιξα στην παιδική μου ηλικία, ήταν το κρυφτό. Το θεωρούσα άκρως βαρετό και κουραστικό παιχνίδι. Δεν έβρισκα κάτι ενδιαφέρον στο να κάθεσαι κρυμμένος και ακίνητος, περιμένοντας (μερικές φορές για πολύ ώρα) τη στιγμή που ο άλλος απλά θα έρθει να σε βρεί. Τώρα όμως που μεγάλωσα, έγινε το αγαπημένο μου. Το πιο διασκεδαστικό μου παιχνίδι. Το πιο αγαπημένο....

Μήν ανησυχείτε, δεν έπαθα σύγχυση, ούτε άλλαξε η θεματολογία του Blog, απλά, η σχέση μου με τον "Β" εξελίχτηκε σε ένα μόνιμο κρυφτό. Το παράδοξο είναι, πως την εποχή που είχαμε "παράνομη σχέση" δεν κρυβόμασταν και συναντιόμασταν συνέχεια έξω, τώρα όμως που επίσημα γίναμε ζευγάρι ανακαλύψααμε χιλιαδες διαφορετικούς τρόπους να κρύψουμε το γεγονός ότι είμαστε μαζί.

Αρχικά, το κάναμε γιατί δεν θέλαμε να πληγώσουμε τους πρώην μας. Μας δημιουργούσε αρκετές τύψεις το γεγονός ότι ενώ αυτοί ζούσαν ένα δράμα, εμείς χαιρόμασταν τον ερωτά μας. Στη συνέχεια, συνειδητοποιήσαμε, πως αν εμφανιστούμε μαζί, θα καταλάβουν όλοι πως η σχέση μας προϋπήρχε του χωρισμού μας και αυτό θα τους πλήγωνε πολύ. Έτσι συμφωνήσαμε με το "Β" να παίξουμε κρυφτό.

Στην αρχή είχε μια απίστευτη γοητεία όλο αυτό. Μια ίντριγκα, μια δράση που μας έκανε να νιώθουμε όπως στην αρχή. Είχαμε βρεί έναν μη λεκτικό κώδικα επικοινωνίας και με κινήσεις των ματιών και μόνο συννενοούματαν για το τι ώρα θα φύγουμε απο το μαγαζί, που θα με πριμένει, που θα πάμε μετά.

Όλως τυχαίως βγαίναμε πάντα στα ίδια μαγαζιά, πάντα την ίδια ώρα και καθόμασταν σε διπλανές θέσεις. Και κάθε φορά κοίταζε ο ένας τον άλλον με ένα έκπληκτο βλέμμα και αναρρωτιόμασταν δυνατά.....πάλι εδώ εσύ????.....

Πολλές φορές, καθόταν απέναντί μου και μου έστελνε διακριτικά μηνύματα. Μου έγραφε πράγματα, σχολίαζε αυτά που φορούσα, γκρίνιαζε όταν έβλεπε κάποιον να με φλερτάρει. Και εγώ, όλως τυχαίως θυμόμουν να φρεσκάρω το κραγιόν μου, τη στιγμή εκείνη που τον πλησίαζε αυτή η ξανθιά με το κολάν, για να περάσω μπροστά του και να του θυμίσω ότι τον βλέπω.

Στη συνέχεια, άρχισαν οι φίλες μου να μου το προξενεύουν!!! Ήταν τόσες οι φορές που τον συναντούσαμε τυχαία έξω, που όλοι γύρω μας προσπαθούσαν.... να μας τα φτιάξουν!!! Μόνος αυτός, μόνη εγώ γιατί να μην γινόμασταν ζευγάρι. Εγώ φυσικά και το έπαιζα δύσκολη. Κάτι δεν μου άτρεσαν τα μαλλιά του, κάτι δεν μου γέμιζε το μάτι, κάτι δεν ήμουν έτοιμη να μπώ σε μια καινούργια σχέση... Όσο όμως εγώ αρνούμουν, τόσο περισσότερο επιμέναν οι φίλες μου.

Και τι σε νοιάζει ο πρώην σου? Πόσο καιρό ακόμα να περιμένεις μέχρι να κάνεις κάτι καινούργιο στη ζωή σου? Πόσο ακόμα θα βγαίνεις μόνη σου? Αυτά ήταν τα κλασσικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν οι φίλοι μου για να με πείσουν να ενδώσω στο διακριτικό φλέρτ του "Β". Άσε που άρχισαν να συνομοτούν μεταξύ τους, κρυφά απο μένα, και θέσαν ως στόχο τους την αποκατάστασή μου.

Άθελά τους και μη γνωρίζοντας όμως, μου δώσαν τη λύση στο πρόβλημά μου. Γιατί μια χαρά χαρά ήταν το κρυφτό, αλλά πως εγώ θα ξυπνούσα ένα πρωί και θα έλεγα πως ναι, είμαι με τον "Β"? Οι φίλοι μου όμως μου τα κανόνησαν όλα.
Έτσι άρχισα σιγά σιγά, να βρίσκω συμπαθητικά τα μαλλιά του "Β", ελκυστική την κοιλίτσα του, γιατί απο κοιλιακούς....καρβέλι και όχι φέτες....., άρχισα να βαριέμαι να είμαι μόνη μου και αποφάσισα να δεσμευτώ.

Το πρώτο βήμα είχε ήδη γίνει με την καταλυτική και ουσιαστική συμβολή των φίλων μου. Μετά απο λίγο καιρό ναι, ενέδωσα επιτέλους στο γοητευτικό και επίμονο φλέρτ του "Β" και αρχίσαμε να βγαίνουμε σαν ζευγάρι.

ΌΟΟΟΧΧΧΧΙΙΙΙΙ, δεν τελειώνει εδώ το κρυφτό!!!!!! Είπαμε, με τον "Β" έχω σχέση, οπότε τίποτα δεν μπορεί να γίνει με τον φυσιολογικό τρόπο. Το ότι οι κοντινοί μας φίλοι γνώριζαν τη σχέση μας, δεν σημαίνει πως γίναμε φυσιολογικοί. Εξακολουθούσαμε να κρυβόμαστε γιατί κατά τη γνώμη του "Β" ήταν πολύ νωρίς ακόμα για να το μάθουν οι πρώην μας και κυρίως η δική του πρώην.

Έτσι κάπως, ξεκίνησε ένας καινούργιος κύκλος προβλημάτων και όπως είχε ήδη αποδειχθεί, κάθε καινούργιο πρόβλημα είναι πολύ πιο τραγικό απο το προηγούμενο....