Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Ξυπνήματα

Όσο μεγάλη και να είναι η φαντασία του ανθρώπου, όσο παράλογα, περίεργα, απίστευτα και αν είναι τα όσα μια γυναίκα μπορεί να κάνει για έναν άντρα πάντα υπάρχει μια γυναικεία συμπεριφορά που μας ξαφνιάζει και παράλληλα μας δείχνει πως τα όρια ανοχής των γυναικών είναι πολύ μεγαλύτερα απο τα όρια του σύμπαντος που εμείς ζούμε.
Και φυσικά, δεν θα μπορούσα εγώ να είμαι η εξαίρεση στο παραπάνω.Ίσα ίσα που τα δικά μου όρια ανοχής μπορούν να αγκαλιάσουν όλο το σύμπαν και όλους τους γαλαξίες μαζί.
Μαζί με τον "Β", αφού διανύσαμε ένα διάστημα όπου συναντιόμασταν μόνο συγκεκριμένες ώρες και μέρες, περάσαμε στην φάση που μπορούσε και διανυκτέρευε σε εμένα. 'Ηταν μια ωραία περίοδος, γιατί επιτέλους μπορούσαμε και λειτουργούσαμε ως φυσιολογικοί άνθρωποι και όχι ως κουρδισμένες κούκλες που δουλεύουν με χρονοδιακόπτη. Δε λέω... Έχει τη γοητεία του να ψάχνεις να βρείς τρόπους να ξεκλέψεις έστω και λίγα λεπτά για να τα περάσεις με τον άλλον...υπάρχουν όμως και στιγμές που αυτό είναι άκρως, μα άκρως εκνευριστικό. Ενώ όλα κυλούσαν φυσιολογικά, κάποια στιγμή αποφάσισε πως πρέπεινα αλλάξει ρυθμό ζωής. Αποφάσισε πως πρέπει να ξυπνά στις 6 η ώρα το πρωϊ για να πηγαίνει απο τα άγρια χαράματα στη δουλειά του. Όταν με έντονη απορία κάρφωσα τα μάτια μου πάνω του και τον ρώτησα "Γιατί????" με έναν άκρως φυσιολογικό τόνο μου απάντησε: "Μα τότε είμαι παραγωγικός!!!!". Και έμεινα με το χαμένο βλέμα του εξωγήινου να κοιτώ προς την μεριά του και μόνον όταν χτύπησε το κινητό μου συνήλθα.
Όπως πάντα όμως, υποτάχτηκα στις επιθυμίες του και έγιναν τα πράγματα όπως αυτός τα επιθυμούσε.
Ξυπνούσε αυτός? Ξυπνούσα και εγώ. Απο τις έξι αυτός? Απο τις έξι και εγώ. Πρωϊνή παραγωγικότητα αυτός? Πρωϊνή απελπισία εγώ. Δεν μπορούσαόμως να κάνω αλλιώς...Τι να έκανα? Να εμπόδιζα εγώ τον πρωϊνό του όιστρο???
Όχι βέβαια!!
Κάποιο πρωϊ όμως κάτι πήγε στραβά. Δεν ξύπνησε στις έξι. Ούτε στις 6 και πέντε, ούτε στις έξι και 10 αλλά στις εφτά!
Πανικός στο σπίτι. Πετάχτηκε απο το κρεβάτι, παρέσυρε ότι βρήκε μπροστά του και ειλικρινά δεν θυμάμαι αν πρόλαβε να ντυθεί πριν βγεί απο το σπίτι. Για να είμαι ειλικρινής, κάτι δε μου άρεσε. Τόση φασαρία για το αργοπορημένο ξύπνημα?
Τι στο καλό....πρωϊνό ραντευού με την έμπνευση έχει?
Όχι βέβαια.
Κανένα ραντεβού με τον οίστρο δεν είχε. Η πρωϊνή παραγωγικότητα που εμένα μου στοίχιζε τον πρωϊνό μου ύπνο ήταν απλώς μια δικαιολογία. Ένα μικρό ψεμματάκι.
Τι εννοώ? Το μεσημέρι όταν επικοινωνήσαμε, με μια απόλυτη φυσικότητα μου αποκάλυψε την αλήθεια. Πως κάθε πρωϊ ξυπνάει για να πάει στο σπίτι της δικιάς του, να τη πάρει και να την πάει στη δουλειά της γιατί δεν αυτή δεν είχε αυτοκίνητο....
Ω Ναι.... Αυτός ο άντρας που που με κάθε ευκαιρεία έλεγε πόσο καταπιεσμένος είναι μέσα σε αυτή τη σχέση που εδώ και χρόνια τον πνίγει, ξυπνούσε απο τα άγρια χαράματα γιατι η contessa δεν είχε με τι να πάει για δουλειά!! Εννοείται πως τα λεωφορεία, μετρό και τα ταξί δεν είναι για μια contessa. Και εννοείται πως μια contessa δεν οδηγεί ποτέ!!
Και εγώ η αφελής, που ένιωθα τύψεις κάθε φορά που δεν τον άφηνα να κοιμηθεί νωρίς γιατί απλά ήθελα να ζήσω τις στιγμές μας έμεινα πάλι με το χαμένο βλέμα του εξωγήινου να τον κοιτώ....
Τίποτα όμως δεν άλλαξε. Ως πονηρό αρσενικό σκαρφίστηκε μια δικαιολογία για την αργοπορία του και η ζωή μας συνέχισε να κυλά ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με πολύ μικρές διαφορές όμως.
Απο εκείνη τη στιγμή και μετά, κάθε πρωϊ ξυπνούσα πρίν απο αυτόν για είμαι σίγουρη πως θα είναι συνεπής στην πρωϊνή του διαδρομή. Είχα την δυνατότητα, να τον αφήσω να αποκοιμηθεί, να τον αφήσω να εκτεθεί, να φανερωθεί. Να δρομολογήσω την αποκάλυψη της σχέσης μας. Ήταν η ιδανική ευκαιρεία.
Δεν το έκανα όμως.Σκοπός μου δεν ήταν να εξαναγκάσω κάτι. Σκοπός μου δεν ήταν να παγιδέψω κανέναν. Προστάτευα όλους μας, γιατί ήμουν η μόνη που μπορούσε να το κάνει.
Δεν ήθελα να είναι μαζί μου επειδή εγω τον ανάγκασα, αλλά επειδή αυτό θα ήταν συνειδητή επιλογή του. Για αυτό ξυπνούσα απο τα άγρια χαράματα και σερνόμουν όλη την ημέρα κάνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται γιατί κοιμάμαι όρθια αφού το πρωϊ ξυπνάω τόσο αργά.....

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Η δική του η σχέση

Ενώ η δική μου σχέση ήταν απλώς προβληματική, η δική του ήταν άκρως προβληματική. Πολλά χρόνια πρίν τη γνώρισε και φυσικά εντυπωσιάστηκε. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην εντυπωσιαστεί? Ψηλή, λεπτή και όμορφη. Για τον μέσο άντρα αυτό το εφόδιο ήταν αρκετό για να επιλέξει μια γυναίκα. Απο τα λεγόμενά του η αρχή ήταν όμορφη και ιδανική. Είναι πάντα έτσι η αρχή. Είναι ο έρωτας που σε κάνει να ωραιοποιείς τα πάντα και να βλέπεις παντού πολύχρωμα λουλούδια. Η φύση όμως έχει προνοήσει με σοφία για εμάς τους ανθρώπους. Η μεγάλη καψούρα κρατάει λίγο. Το διάστημα αυτό που δεν βλέπουμε μπροστά μας και κολυμπάμε σε μια θάλασσα απο ζαχαρόνερο κρατάει λίγο γιατί απλά, αν κρατούσε περισσότερο θα είχαμε πνιγεί απο τα πολλά ζουμιά.
Ήταν άνθρωποι διαφορετικοί. Αυτός δυναμικός και μαχητής ενώ αυτή μια γυναικούλα. Αυτός μπορούσε να φτάσει μέχρι την κορυφή του κόσμου έτσι για να δεί πως είναι, ενώ εκείνη ως θηλυκή "νάρκισος" χτένιζε τα μαλλιά της και ευχαριστούσε τον καθρέπτη που την έκανε όμορφη.
Και ήρθε η στιγμή που αυτός βαρέθηκε. Η στιγμή εκείνη που ήθελε κάτι άλλο να του γεμίσει τα κενά. Και τότε άρχισε σαν δεύτερος "καζανόβας" να ενδείδει σε όλες τις ερωτικές προκλήσεις. Η μια μετά την άλλη. Μερικές φορές πολλές παράλληλα.'Εντονη ζωή και πολλές περοπέτειες. Μέσα σε αυτό το ερωτικό παραλλήρημα όμως, δεν άφησε ποτέ την ασφάλεια του νόμιμού δεσμού του. Γιατί να το κάνει άλλωστε? Ποιός άντρας δεν θέλει μια όμορφη γλάστρα δίπλα του? Κάποια που δεν διαμαρτύρεται, που δε φωνάζει, που δεν αντιδρά. Απλά κάποιες φορές επιστράτευε το γυναικείο όπλο της απίστευτης κλάψας και του δράματος που κάνει τον άλλον να πνίγεται απο ενοχές και τύψεις.
Κατα γενική ομολογία ήταν λιγο "χαζούλα". Δεν αντιλαμβανότανε( δήθεν) τίποτα απολύτως και πολύ απλά ζούσε στον κόσμο της. Νόμιζε πως στις 10 η ώρα το βράδυ μπορούσες να κολλήσεις στην κίνηση και να κάνεις μέχρι το πρωϊ για να ξεκολλήσεις.
Όταν το κινητό ήταν κλειστό, αυτό οφείλονταν στην μπαταρία η οποία ξεφορτίζει κάθε 5 ώρες. Αν στη συνέχεια ήταν πάλι ως εκ του θαύματος ανοικτό, τότε δεν ξαφνιάζονταν! Είναι η καινούργια τεχνολογία των μπαταριών λιθίου, σύμφωνα με την οποία μετά από το ξεφόρτισμα της μπαταρίας ακολουθεί αυτόματα και χωρίς να απαιτείται πρίζα, η φόρτιση!
Και τα νυχτερινά μηνύματα που έφταναν στο κινητό του κατά τις, 2 ή 3 το πρωϊ ήταν οι ενημερώσεις απο την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που τα έστελναν νυχτιάτικα γιατί τότε η χρέωση ήταν χαμηλότερη.
Για μένα όμως ήταν μια γυναίκα πανούργα. Είναι πολύ εύκολο ως γυναίκα να εθελοτυφλείς και να κάνεις πως δεν αντιλαμβάβεσαι τι γίνεται στο κρεβάτι σου. Απλά αγνοείς τα σημάδια. Με αυτόν τον τρόπο διατηρείς το βόλεμα και την ασφάλεια. Τι και αν ο άλλος κοιμάται και αλλού? Σημασία έχει πως όταν έρχεται το καλοκαίρι έχεις παρέα να πας διακοπές, στις γιορτές παρουσιάζεσαι ως ευτυχισμένη γυναίκα και όχι ως γεροντοκόρη/μπακούρι και μπαίνεις και στο μάτι της πετυχημένης φίλης σου που έχει την τέλεια δουλειά αλλά τα βράδυα του σαββάτου βυθίζεται με την ρόζ πυτζάμα στον τεράστιο καναπέ ενώ εσύ κάνεις clubbing μετα του δεσμού συ ως το πρωϊ.
Αν όμως αντιδράσεις θα χάσεις το βόλεμα και θα πρέπει να χτίσεις τα πάντα απο την αρχή. Καινούργιες παρέες, μοναξιά, ανασφάλεια, ξεβόλεμα. Όσο εύκολο και αν είναι να συντηρήσεις μια σχέση ακόμα και αν αυτή είναι προβληματική τόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσεις μια άλλη απο την αρχή.
Και για τις στιγμές εκείνες που τα πράγματα γίνονται ζόρικά και ο άλλος απειλεί πως θα σε αφήσει ρίχνει ένα κλάμα και σαν ήρωϊδα αρχαίας τραγωδίας με σπαραγμό τον κατηγορεί πως της καταστρέφει την ζωή, της στερεί με τη φυγή του τον λόγο υπαρξής της στη ζωή και έτσι όλα τελειώνουν όπως αυτή τα θέλει.....

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Η δική μου η σχέση

Όσο καιρό ήμουν μαζί με τον "Β", άλλο τόσο, και πολύ περισότερο ήμουν με τον "νόμιμο" δεσμό μου. Η σχέση μας ήταν άκρως φυσιολογική και είχαμε φτάσει σε εκείνο το σημείο όπου μπορούσα πλέον να κυκλοφορώ στο σπίτι με τα μπικουτί στο κεφάλι και την πράσινη μάσκα στο πρόσωπό μου χωρίς να με νοιάζει που στο καναπέ καθόταν ο δεσμός μου. Τι να με νοιάζει άλλωστε? Το καλό με τις αθλητικές εφημερίδες είναι πως όταν τις άνοιγε για να τις διαβάσει ήτανι τόσο τεράστιες που του έκοβαν όλο το οπτικό πεδίο!
Η σχέση μας άρχισε σχεδόν όπως οι περισσότερες. Η φίλη μου με τον φίλο του κανόνισαν μια δήθεν τυχαία συνάντηση και κάπως έτσι προέκυψε η σχέση. Δεν μπορώ να πω πως ήταν κεραυνοβόλος έρωτας, αγάπη με την πρώτη ματιά. Απλά προέκυψε και για πολύ καιρό ήταν όντως ωραία. Είμασταν όμως άνθρωποι διαφορετικοί. Εμένα μου άρεσε η περιπέτεια, η συνεχής αναζήτηση καινούργιων πραγμάτων ενώ εκείνος ήταν λάτρης του καναπέ. Πάνω απο όλα αγαπούσε το ποδόσφαιρο και το προγραμμά μας διαμορφωνόταν πάντα σε συνάρτηση με το Champions league.
Για πολλές γυναίκες θα ήταν ο ιδανικός, ο τέλειος σύντροφος. Αυτός που ξυπνά πριν απο σένα και σου έχει έτοιμο το πρωϊνό σου. Αυτός που σε κάθε γιορτή, επέτειο, γενέθλια θα ερχόταν με το πιο ωραίο δώρο στην πόρτα σου. Συγκαταβατικός και ήρεμος. Αυτή η τελειότητα όμως ήταν απλώς επιφανειακή. Η σχέση μας ήταν ρηχή και βαρετή. Μπορούσα να ξέρω απο τώρα τι θα κάνουμε σε ένα μηνά, σε ένα χρόνο. Δεν υπήρχαν ποτέ εκπλήξεις. Τα πάντα ήταν προβλέψιμα και βαρετά. Ίσως βέβαια, αυτή να είναικαι η φύσική εξέλιξη όλων των σχέσεων και απλά εγώ να ζούσα στον κόσμο μου.
Ένιωθα όμως να μαραζώνω σε μια κατάσταση στάσιμη. Δεν είμασταν άλλο εραστές αλλά στην αρχή φίλοι και στη συνέχεια αδερφάκια. Μου έβγαζε το συναίσθημα της σιγουριάς και της ασφάλειας. Ήξερα πως αν χρειαστώ κάτι θα είναι εκεί. Όταν χαλάσει το αυτοκίνητό μου, όταν χρειαστεί αλλαγή η βρύση του μπάνιου. Τίποτα περισσότερο όμως.
Σε όλη αυτή την τελειότητα δεν υπήρχε πουθενά το πάθος και το συναίσθημα. Λατρεύαμε διαφορετικά πράγματα και επειδή ξεχάσαμε να χτίσουμε γέφυρες ο καθένας έκανε τη δική του ζωή. Μέχρι εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησα πως το μοναδικό πράγμα που μας συνδέει είναι ο τίτλος "ζευγάρι".
Δεν μπορώ να πω πως δεν προσπάθησα. Απελπισμένα έψαχνα να βρω τρόπο να διορθώσω τα κακώς κείμενα, αλλά ήταν μάταιο. Ότι και έκανα να σώσω τα 6 χρόνια σχέσης δεν οδήγησαν πουθενά. Τα σημάδια του τέλους εννοείται πως εμφανίστηκαν πολύ πολύ πριν τον χωρισμό. Όπως όλοι όμως τα αγνόησα. Είναι πιο εύκολο να συντηρήσεις μια κακή σχέση παρά να ξεκινήσεις κάτι εντελώς απ' την αρχή. Παρόλο που δεν περνούσα καλά είχα το βόλεμά μου. Ήξερα πως είχα κάποιον να περνάω τον χρόνο μου, να πηγαίνω βόλτες (έστω και σπάνια), μια παρέα, φίλους και τη δυνατότητα βγαίνω έξω χωρίς να ψάχνω ποιάπο τις φίλες μου είναι διαθέσιμη. Αν όμως χώριζα θα έπρεπε όλα αυτά να τα χτίσω απο την αρχή και αυτό ήθελε πολύ δύναμή.
Αυτή τη δύναμη λοιπόν μου την έδωσε κάποια στιγμή ο ''Β''.