Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Πάρτυ γενεθλίων 2

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, λέει το γνωστό ρητό και εγώ σαφέστατα θα συμφωνήσω με αυτό. Έλα όμως που ο "Β" δεν είναι ο άντρας ο σοφός και για άλλη μια φορά, θα κάνει το ίδιο ακριβώς λάθος και μυαλό δεν θα βάλει...
Περνάν τα χρόνια λοιπόν και γιορτάζουμε για άλλη μια φορά γενέθλια. Στο διάστημα που μεσολάβησε η σχέση μας εξελίχθηκε, άλλαξε και οι συνατήσεις μας ήταν τόσο συχνές που μερικές φορές πραγματικά αναρρωτιόμουν μήπως τελικά ο μόνος μου σύντροφός είναι ο "Β", γιατί τα πάντα, τα μοιραζόμουν πρώτα μαζί του. Τις καλές μου στιγμές, τις άσχημες, ότι και να μου συνέβαινε αυτός το ήξερε πρώτος. Ο νόμιμος σύντροφος μου απλά υπήρχε. Το ίδιο βέβαια συνέβαινε και με την σχέση του "Β". Είχαμε σταματήσει να κρυβόμαστε και αρκετοί στενοί φίλοι γνώρίζαν το "ένοχο μυστικό". Υπήρχαν βέβαια και πολλοί πολλοί άλλοι που πολύ έντονα το υποψιαζόταν.
Πλησιάζει λοιπόν η μεγάλη μέρα..ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!!!! Η αλήθεια είναι πως ήμουν αρκετά περίεργη να δω τι θα κάνει, αν θα οργανώσει κάτι ή αν απλά τα προσπεράσει. Μια μέρα πρίν λοιπόν, έπινα το Martini μου με μια καλή φίλη σε ένα μπαράκι και μας πλησιάζει ο "Β". Άυριο, μας λέει, έχω γενέθλια και θα κάνω ένα μεγάλο πάρτυ σε ένα μπαρ. Είστε φυσικά καλεσμένες και σας περιμένω!!
Κόκκαλο εγώ. Πάρτυ? Μεγάλο πάρτυ? Απο που και ως που? Η φίλη μου απο την άλλη άρχισε να παραλυρεί. ''Να βάλω το κοντό μαύρο φόρεμα ή κάτι πιο casual? Θέλω να είμαι όμορφη γιατί θα είναι και εκείνος ο κούκλος ο φίλος του στο πάρτυ και θέλω να τον εντυπωσιασω.'' (Η συγκεκριμένη φίλη βέβαια, δεν ήξερε το "ένοχο μυστικό")
Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα ως δια μαγείας και πάλι πως η ζωή με τον "Β" ποτέ δεν είναι ήρεμη.
Ως καλή φίλη άρχισα να δίνω στυλιστικές (και όχι μόνο) συμβουλές ενώ παράλληλα κοιτούσα επίμονα την ώρα περιμένοντας να περάσει, προκειμένου να δω τον "Β" και να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Νωρίς τα ξημερώματα πήγα σπίτι και λίγα λεπτά μετά ήρθε και αυτός. Δεν μπορούσε μου είπε να μην οργανώσει κάτι για τα γενέθλια του, είναι τόσοι πολλοί άλλωστε οι φίλοι του και οι κοινωνικές του υποχρεώσεις που δεν μπορεί να μείνει σπίτι και να μην τους βγάλει όλους έξω. Όσο για το δεσμό του, έχει ήδη κλείσει κομμωτήριο, manicure, pedicure για να είναι όμορφη στο πάρτυ. Και εγώ????? Τι θα κάνω εγώ, βροντοφωνάζω."Ε,ε,ε, θα ήθελα να έρθεις, αλλά να, θα σε παρακαλούσα να βρείς μια δικαιολογία και να μην εμφανιστείς. Ντροπή δεν είναι να είσαι εκεί και εσύ και ο δεσμός μου? Τι να της πω? Μην έρχεσαι? Δε γίνεται. Εσύ όμως καταλαβαίνεις το πρόβλημα και θα βρείς μια δικαιολογία για να μην έρθεις, ε?"
Lexotanil, φέρτε μου Lexotanil και πάλι, σας παρακαλώ.....
Την επόμενη μέρα, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του, ξύπνησα με μια ξαφνική γαστρεντερίτδα. Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου θα έπρεπε να μου είχε απονεμηθεί. Σχεδόν ψελίζοντας προσπαθούσα να εξηγήσω στην φίλη μου πως είμαι χάλια στο κρεβάτι, με εμετούς και διάρροιες να μου έχουν πάρει ολη μου τη δύναμη. Και εκείνη αμέσως προσφέρθηκε να με πάει στο νοσοκομείο, γιατι με άκουγε πολύ πολύ εξασθενημένη.
Ούφ! Τα κατάφερα! Τώρα μπορώ να μην πάω χωρίς να κινησω καμία υποψία.
Το βραδάκι, λίγο πριν αναχωρήσει για το πάρτυ μου τηλεφώνησε με αυτό το ύφος του κακομόιρη. Μα τι να έκανα, εγώ μαζί σου ήθελα να είμαι αλλά πως να το απέφευγα...
Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι, τότε απλά αποδέξουτο γιατί είναι ο μόνος τρόπος να καταφέρεις να το διαχειριστείς. Κάθισα λοιπόν σπίτι, έβαλα χαλαρή μουσικούλα, κρασάκι και αφέθηκα στις σκέψεις μου. Πολλες φορές η μοναξιά είναι φίλος καλός και ανεκτίμητος. Με την παρουσία της, σου ψιθυρίζει στο αυτί πως κάτι πρέπει να αλλάξεις και εσύ δεν έχεις άλλο να κάνεις, απο το να το πραγματοποιήσεις.
Λίγες μέρες μετά, και αφού απέφυγα με μεγάλη μαεστρία να κάνω την όποια συζήτηση αφορούσε το πάρτυ ανοίγω το Facebook και τι να δω?? Φωτογραφίες απο το Πάρτυ!!!!Τις είχε αναβάσει μόνος του, για να δούν οι φίλοι που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν τι χάσαν. Πολλές φωτογραφίες, πολύς κόσμος, τούρτες, κεράκια, αγκαλιές, φιλιά...πνίγηκα παραλίγο απο το ζαχαρόνερο. Και όλη αυτή η επίδειξη του έρωτα πάνω απο τα κερασάκια της τούρτας... έλεος!!! Και αυτά τα σχόλια, τι όμορφο ζευγάρι, τι τέλεια ταιριάζετε, φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον!!!
Φτάνει πια, δε με λυπάσαι?? Καθόλου???
Αλλά τι λέω, ο "Β" δεν είναι γήινος. Δεν έχει αισθήματα να καταλάβει.........

1 σχόλιο:

  1. Εεε καλά τώρα τι να σου πω...άξια της μοίρας σου! Κάθισες +1 χρόνο; OMG δηλαδή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή