Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Χωρισμοί

Δεν μπορώ να προσδιορίσω πόσο καιρό είμασταν μαζί, όταν για άλλη μια φορά η παρανοϊκή συμπεριφορά του, με έκανε να αναρρωτιέμαι αν ο "Β" είναι πράγματι άνθρωπος ή κάποια εξωγήινη μορφή ζωής που ήρθε να εξερευνήσει τον πλανήτη.
Το σίγουρο είναι, πως η σχέση μας μετρούσε χρόνια, απλά δεν θυμάμαι πόσα. Σε όλο αυτό το διάστημα ουδέποτε τέθηκε το ζήτημα του χωρισμού απο τους συντρόφους μας. Μπορεί ο καθένας απο μας βαθιά μέσα του να φλέρταρε με την ιδέα του χωρισμού ουδέποτε όμως, δεν ζήτητσε κάτι τέτοιο ο ένας απο τον άλλον. Αυτό άλλωστε μου φαίνεται και λογικό. Δεν θα μπορούσα ποτέ να τον αναγκάσω/εκβιάσω να χωρίσει. Αν το θελήσει, θα το κάνει μόνος του. Δεν το έκανε όμως ποτέ. Η παρουσία μου ποτέ δεν ήταν αρκετά δυνατή ώστε να τον κάνει να θέλει να απελευθερωθεί απο την σχέση του για να είναι μαζί μου.
Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα αλλάξανε και ήρθε η μεγάλη ανατροπή. Αποφάσισε λοιπόν, να φύγει ένα Σαββατοκύριακο με φίλους. Μετά απο έναν δύσκολο χειμώνα, με πολύ δουλειά και τρέξιμο αποφάσισε να χαλαρώσει και να κάνει ηλιοθεραπεία στην παραλία. Κοσμοπολίτικο νησί και αντροπαρέα...Τέλειος συνδυασμός.
Η διαμονη εκεί ευχάριστη και όταν πλησίασε το τέλος με μια μικρή κατάθλιψη γύρισε πάλι πίσω. Όμως στο μεσοδιάστημα, είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του.
Έτσι, το πρώτο πράγμα που έκανε όταν γύρισε ήταν να ανακοινώσει στην δικιά του πως θέλει να χωρίσουν. Τέρμα η καταπίεση. Τέρμα οι συμβιβασμοί. Τέρμα η μίζερη καθημερινότητα. Η ζωή είναι δική του και πολύ απλά θέλει να την ζησει.
'Ακρως φυσιολογικό θα έλεγε κάποιος. Τι το μεμπτό?
Και όμως κάπου υπάρχει το μεμπτό....
Όπως πάντα, σε εμένα και όχι σε εκείνη είπε την αλήθεια.
Δεν ξύπνησε στο νησί και κατάλαβε έτσι ξαφνικά πως η ζωή είναι αλλιώς. Δεν ήταν ο θαλασσινός αέρας αυτός που τον χαϊδεψε απαλά στο πρόσωπο και ψιθυρίζοντας του είπε πως η ζωή είναι μικρή για να τη ζείς με ημίμετρα. Ήταν η νυχτερινή βόλτα στο club. Εκεί εισέπραξε έντονα την πολιορκία μιας, κατα τα λεγόμενά του, ωραίας γυναίκας. Τον είδε, τον πλησίασε, τον διεκδίκησε, πέρασε χρόνο μαζί του. Μακρία απο τα βλέμματα γνωστών και συνεργατών απόλαυσε το πλεονέκτημα της ανωνυμίας και ήταν απλά ο εαυτός του. Παρόλο που όπως ο ίδιος ισχυριστηκε δεν υπήρξε επαφή, η γνωριμία αυτή ήταν τόσο δυνατή που αποφάσισε να τελειώσει τη σχέση του για να κυνηγήσει το όνειρο.
Μια εφήμερη και σύντομη γνωριμία είχε επιδράσεις πολύ πιο ισχυρές απο ότι η δική μου μακροχρόνια παρουσία.
Τραγικό??
Μάλλον ναι!
Εγώ φυσικά για άλλη μια φορά, κατέρειψα όλα τα ρεκόρ βλακείας και αντί να σηκωθώ να φύγω, απλά κάθησα. (Τουλάχιστον γλίτωσα το εγκεφαλικό!!)
Το πρώτο πρόβλημα που έπρεπε τώρα να διευθετήσω ήταν αυτό της απόρριψης. Όσο και να έχεις συμβιβαστεί με την πάρχουσα κατάσταση, όσο και να εθελοτυφλείς δεν μπορεί να μη σε συγχύσει κάτι τέτοιο. Είναι θέμα εγωισμού. Είναι θέμα σωστής τάξης. Πως μπορεί κάποιος να θέλει να τινάξει τα πάντα στον αέρα για μια γυναίκα που ούτε καν ξέρει, ούτε που γνωρίζει? Και αν είναι ικανός για κάτι τέτοιο, γιατί δεν το κάνει και για μένα?
Δεν θυμάμαι πως διαχειρίστηκα όλον τον θυμό που εκείνη την περίοδο ένιωθα. Δεν ξέρω πως κρατήθηκα και δεν τον πέταξα απο το μπαλκόνι. Ούτως ή άλλως αθώα θα με έκρινε το δικαστήριο. Θα με τοποθετούσε στην κατηγορία αθώα λόγω βλακείας!!!
Το δεύτερο πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν το ότι παρόλο που είχα απίστευτα νεύρα μαζί του, έπρεπε και να τον παρηγορήσω. Ποιός άντρας πολλά βαρύς? Ποιός καταπιεσμένος που απελευθρώθηκε απο τα δεσμά του???
Το μην του μιλάτε του παιδιού, γράφτηκε χρόνια πρίν για να περιγράψει μετά απο χρόνια τον "B". Μέχρι και η δική μου καρδιά σπάραζε όταν τον έβλεπα. Βλέμμα θλιμένο. Μάτια υγρά. Ούτε και ο Ερωτόκριτος δεν πόναγε έτσι για την Αρετούσα του.
Δεν είναι σουρεαλιστικό να παρηγορείς τον παράνομο δεσμό σου επειδή χώρισε τον νόμιμο δεσμό του, για χάρη μιας άγνωστης θαυμάστριας???????
Ευτυχώς όμως αυτό το δράμα δεν κράτησε για πολύ.
Η επιστροφή στην πραγματικότητα ήρθε ακριβώς δυο μέρες μετά. Τόσο κράτησε ο πολυπόθητος (κατά τα λεγόμενά του) χωρισμός. Δυο μέρες κλάψας και όλα πάλι όπως παλιά.
Και φυσικά η επανασύνδεση επισφραγίστηκε με ένα ρομαντικό ταξίδι στο νησί....

1 σχόλιο:

  1. Καλά τι να πω γι αυτόν τον άνθρωπο! Αυτά μόνο στις ταινίες και στις νουβέλες γίνονται!!! Θα τρελαθώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή