Κάπου στην μέση, μπορεί και στην αρχη της "σχέσης" ένα απόγευμα στο γυμναστήριο με πλησίασε με ένα απιστευτα πλατύ χαμόγελο. Κατι καλό θα ακολουθήσει? Κάτι θα ειπωθεί? Κάτι που θα μου φτιάξει την μέρα? Είχαμε μέρες να βρεθούμε. ΄΄Ετρεχε μου έλεγε. Δουλειά, meetings, υποχρεώσεις, ο δεσμός του που συνέχεια γκρίαζε. Μου άρεσε που τον είδα μετά απο καιρό. Η αλήθεια είναι πως μου χε λείψει. Σκύβει κοντά μου και σχεδόν ψιθυριστά μου λεέι: "Γνώρισα μια γυναίκα, μια 40άρα, μια πολύ ώραια γυναίκα και πήγα μαζί της. Ήταν τέλεια..."
Πάει κουφάθηκα η γυναίκα σκέφτηκα. Δεν μπορεί αυτό που νομίζω πως άκουσα να ευσταθεί. Προσπαθω να είμαι ήρεμη και κάνω ασκήσεις αναπνοής. Εκείνος όμως συνεχίζει." Να είχα βγεί έξω, ήμουν με φίλους, με πλησίασε και ξέρεις τώρα πως είναι αυτά. Βγαίναμε συνέχεια αυτές τις μέρες. Για καφέ, για ποτό έχουμε και το ίδιο μεδίο εργασίας. Τώρα όμως έφυγε γιατί ζεί πολύ μακρυά απο εδώ αλλά είμαστε σε επικοινωνία."
Το σοκ μου ήταν τόσο μεγάλο που για να διαχειριστώ αυτό που ξετυλίγονταν μπροστά μου, έπαψα να είμαι εγώ και προσποιήθηκα πως είμαι μια άλλη που απλά μιλάει με τον κολλητό της. Άρχισα λοιπόν, να συμμετέχω σε έναν διάλογο με αντικείμενο την ερωτική περιπέτεια του δικού μου εραστή. Ρωτούσα για λεπτομέρεις και τις άκουγα όλες με προσοχή.
Μετά απο λίγη ώρα έφυγα σαν ζαλισμένη. Τελικά όλες αυτές τις μέρες δεν είχε δουλειά. Απλά ζούσε μια έντονη εμπειρία με μια άλλη. Με βασσάνισε απίστευτα το ερώτημα, του τί είδους άνθρωπος είναι τελικα. Τι κάνει έναν άντρα να αποκακλύπτει κάτι τέτοιο στην ερωμένη του? Ποιός άντρα είναι τόσο αφελής που πιστεύει πως κάτι τέτοιο δεν πληγώνει.
Κατα τη γνώμη του, δεν είναι η αδιαφορία ο λόγος. Δεν είναι ότι δεν με εκτιμά, δε με θέλει, δεν με σέβεται. Θα πρέπει να νιώθω περήφανη που εγώ είμαι ο άνθρωπος που μου αποκαλύπτει τα πάντα. Γιατί?? Γιατί αυτό δείχνει πως έχει μια απίστευτη άνεση μαζί μου. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να μου εκφράσει πως νιώθει ότι σε εμένα μπορεί να πεί τα πάντα, πως εγω είμαι η αδελφή ψυχή του. Μου έλεγε πως η σχέση μας είναι ουσιαστική και διαφορετική απο τις συνηθισμένες. Θα έπρεπε να νιώθω κολακευμένη που σε εμένα μπορεί να πει τα πάντα. Δεν ήμουν απλώς μια ερωμένη.
Εγώ όμως δεν ένιωθα κολακευμένη. Ούτε περήφανη. Μάλλον ντροπή. Όχι για αυτό που εκείνος έκανε αλλά για τον εαυτό μου που δε σηκώθηκα να φύγω.
:( μα γιατί δεν έφυγες; Απαράδεκτη συμπεριφορά..καλά την δική του δεν θα την σχολιάσω γιατι θα πω το κλασσικό (μλ***σ)...αλλά εσύ ως γυναίκα πώς άφησες να σου φερθούν με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο σαν να είσαι το σκυλάκι που όποτε θέλει σε πάει βόλτα;;
ΑπάντησηΔιαγραφή