Οι φίλοι του χαράματα

Το βασικό χαρακτηριστικό του ερωτευμένου ανθρώπου, είναι το γεγονός ότι ανέχεται όλες τις συμπεριφορές, όλα τα κακώς κείμενα και ποτέ μα ποτέ δε διαμαρτύρεται. Ο ερωτευμένος άνθρωπος βέβαια, έχει και το ακαταλόγιστο για αυτή του τη συμπεριφορά. Ο άλλος όμως, αυτός που τα προκαλεί και τα επιτρέπει, τι δικαιολογία έχει?

Οι περισσότεροι φίλοι του "Β" ήξεραν για τη σχέση μας πολύ πριν εμείς αρχίσουμε να κυκλοφορούμε δημόσια. Ήξεραν ποιά είμαι, με έβλεπαν έξω, ενίοτε μου μιλούσαν κιόλας, αλλά ποτέ δεν έτυχε να βγούμε όλοι μαζί έξω.

Κάποια στιγμή λοιπόν, αξιώθηκε ο "Β" να κανονίσει μια έξοδο με τον κολλητό του. Για μένα αυτό ήταν ύψιστη χαρά. Μετά απο τόσο καιρό σε κατ' οίκον περιορισμό μια έξοδος ήταν ότι χρειαζόμουν. Άρχισα μάλιστα να φαντάζομαι ότι είχε έρθει επιτέλους η στιγμή που θα ζούσαμε επιτέλους ως φυσιολογικοί άνθρωποι.

Φτιάχνομαι, στολίζομαι, ντυνομαι, γίνομαι υπερπαραγωγή και με τον αέρα του μοντέλου που κατεβαίνει τη σκάλα του Μιλάνο κατέβηκα τη σκάλα του σπιτιού μου. (απο θαύμα μόνο δεν γκρεμοτσακίστηκα με τα 12 ποντα)

Είχα μελετήσει την κάθε μου κίνηση. Το ποτό που θα παραγγείλω, τη στάση του σώματός μου, είχα αποφασίσει να μην ανάψω και τσιγάρο(!) γιατί ήξερα ότι ο φίλος του ειναι αντικαπνιστής.

Μπαίνοντας στο μαγαζί, ο "Β" μου κάνει νόημα, πλησιάζω και γυρνώντας προς τον φίλο του ψελλίζει "Να σου συστήσω τη Χριστίνα".

Ο φίλος του, σηκώνει τη μύτη του, κοιτάει στο ταβάνι, ρεμβάζει για λίγα δευτερόλεπτα και με μια απίστευτη φυσικότητα ρωτάει τον "Β" ....τι ποτό να σου παραγγείλω????

Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή, ήταν να ανοίξει η γή να με καταπιεί, να διακτηνιστώ, να εξαφανιστώ.
Ο "Β" ως γνήσιο αρσενικό (λέμε τώρα) δεν είπε τίποτα. Δεν επέπλιξε τον φίλο του, δεν ενοχλήθηκε, δεν αντέδρασε. Όσο εγώ κάπνισα ένα πακέτο Davidoff εκείνοι συζητούσαν αμέριμνα και ξέχασαν τελείως την ύπαρξή μου.

Αργότερα, όταν πήγαμε σπίτι, ο "Β" τον δικαιολόγησε. Είναι ιδιόρρυθμος μου είπε. Συμπαθούσε και πάρα πολύ την πρώην του "Β" και για αυτό δε μου μίλησε, οπότε να μην το πάρω προσωπικά μου είπε...

Αυτή τη συμπεριφορά, την ανέχτηκα πάρα πολύ καιρό. Όχι μόνο τη συμπεριφορά των φίλων που επιδεικτικά με αγνοούσαν αλλά και του "Β" που ποτέ μα ποτέ δεν έβαλε τα όρια στους άλλους. Που προτιμούσε αντί να χαλάσει την "υποτιθέμενη φιλία" που είχε με αυτούς, να χαλάσει τη δική μου διάθεση χωρίς να σκευτεί πως εγώ είμαι αυτή που κοιμάται μαζί του, ξυπνάει μαζί του, μεγειρεύει για εκείνον, τον φροντίζει και τον ακούει.

Η αλήθεια είναι πως έχω κάνει πάρα πολλά λάθη στη σχέση μου με τον "Β". Ένα απο τα μεγαλύτερα όμως, είναι το ότι δεν πήρα ποτέ την 12 ποντη γόβα μου για να την μεταμορφώσω σε αξεσουάρ πάνω στο κεφάλι του "Β".

Γιατί πολύ απλά κανένας δεν αξίζει αυτού του είδους την απαξίωση που εισέπραξα εγώ απο τους "φίλους" του. Και αν οι φίλοι του είχαν την δικαιολογία πως είναι δύσκολοι άνθρωποι, ο "Β" δεν είχε καμία.

Αν δε πάθεις όμως, δεν μάθεις...