Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Η αρχή της σχέσης 2

Με το e-mail του δασκάλου στην ατζέντα μου άρχισα να καταστρωνω σχέδια για το πως θα μπορέσω να γνωρίσω αυτόν που μετά απο πολύ καιρό κέντρισε το ενδιαφέρον μου και ξύπνησε τη γυναίκα κυνηγό που εγώ έκρυβα επιμελώς. Για την ακρίβεια δεν την έκρυβα. Απλά δεν υπήρχε λόγος υπαρξής της. Αυτό που δεν ανέφερα, είναι πως εκείνη την περίοδο, ήμουν δεσμευμένη με ένα "καλό παιδί" (όπως τον αποκαλούσαν όλοι). Όπως συμβαίνει σε πολλά ζευγάρια που είναι χρόνια μαζί,έτσι και εμείς απλά ρουτινιάσαμε. Ήξερα το πως θα είναι η μέρα μας όχι μόνον η σημερινή αλλά και αυτή μετά απο ένα χρόνο. Είχαμε περάσει σε εκείνο το επίπεδο που κυκλοφορούσα στο σπίτι με τα ρολά στο κεφάλι, τη πυτζαμα που θα ταίριαζε τέλεια στην γιαγιά μου και τα μαύρα μικροσκοπικά εσώρουχα είχαν αντικατασταθεί απο κάτι αντιερωτικά βαμβακερά. Τον άλλον βέβαια δεν τον ενοχλούσε η εμφάνισή μου γιατί η large διατάσεων αθλητική εφημερίδα την οποία διάβαζε με απίστευτη εμμονή του εκρυβε για πολλές ώρες το οπτικό πεδίο. Εκείνη την εποχή λοιπόν, η συνάντηση μου με τον δάσκαλο ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί. Ήταν έναν πολύ ωραίος τρόπος να ζωντανέψω ξανά, να ξυπνήσω τη θηλυκή μου πλευρά και να βγώ απο τον λήθαργο στον οποίο πολλά χρόνια ζούσα.
Μετά απο ατελείωτες ώρες σκέψης, το σχέδιο δράσης ήταν έτοιμο. Ως πανούργα γυναίκα είχα βρεί την τέλεια δικαιολογία για να επικοινωνήσω και να συναντηθώ μαζί του. Βέβαια, όσο καλή και να ήταν η δικαιολογία μου, νομίζω πως αντιλήφθηκε το ενδιαφέρον μου αλλά παρόλα αυτά δεν αρνήθηκε. Τα πρώτα mail ήταν αυστηρά επαγγελματικά και δειλά-δειλά έγινε η γνωστή πρόταση "μήπως να τα λέγαμε καλύτερα πίνοντας ένα ποτάκι?"
Στην πρώτη μας συνάντηση ήταν υπέρ του δέοντος κύριος. Καμία αναφορά σε ζητήματα προσωπικά. Καμία ερώτηση που να αναφέρεται σε δεσμούς, σχέσεις παρελθόν και παρόν. Η συζήτηση μας ήταν περισσότερο φιλοσοφική παρά ερωτική. Μου άρεσε γιατί είχε άποψη. Μορφωμένος, κοσμογυρισμένος και γοητευτικός. Το χιούμορ βέβαια δεν ήταν απο τα δυνατά σημεία του αλλά... ουδείς τέλειος!
Παρόλο που πέρασα πολύ όμορφα το βράδυ εκείνο, υπήρχε και κάτι που μου φάνηκε κάπως περίεργο. Ως άντρας ευγενής, πλήρωσε, με βοήθησε να φορέσω το παλτό μου και φύγαμε μαζί απο το μπαρ. Περπατήσαμε 100 μέτρα και εκείνος αποφάσισε να ξαναγυρίσει πίσω. Με ξενέρωσε λιγάκι. Μου φάνηκε περίεργο να βγαίνουμε μαζί και μετά να ξαναεπιστρέφει αλλά το παρέβλεψα. Αυτό όμως ήταν το πρώτο δείγμα πως αυτός είναι διαφορετικός και μαζί του δεν είναι τίποτα φυσιολογικό.
Λίγες μέρες μετά και αφού είχαμε επικοινωνία στο μεσοδιάστημα βρεθήκαμε και πάλι. Τώρα τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Η συζήτηση ήταν πιο συγκεκριμένη και οπι ερωτήσεις εμπεριέχαν όλες κάποιο ερωτικό υπονοούμενο. Αυτή τη φορά τα πράγματα ακολούθησαν τη φυσιολογική οδό. Πλήρωσε σαν κύριος, φύγαμε μαζί και προσφέρθηκε να με πάει σπίτι. Παρόλο που το σπίτι μου ήταν ακριβώς δίπλα με ευχαρίστηση δέχτηκα την πρόταση. Ήξερα τι ήθελα. Βέβαια ως δεσμευμένη έπρεπε να το αναφέρω, να δω την αντίδραση, να διαπιστώσω αν αυτό που επιδιώκω να κάνω θα μου δημιουργήσει προβλήματα ή απλά θα με βολέψει. Η αντίδρασή του αν και δεν μου άρεσε με βόλεψε. Ήταν και εκείνος για χρόνια σε μια σχέση και δεν είχε πρόθεση ναα την εγκαταλείψει. Τέλεια. Αφού και οι δύο είμασταν σε σχεση τα πράγματα θα ήταν πιο απλά. Είχαμε και οι δυο την ανάγκη της διακριτικότητας και της εχεμύθιας και έτσσι ήμουν σίγουρη πως ο δικός μου δεσμός δεν θα μάθαινε ποτέ τίποτα.
Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε τα βασικά, απλά επικυρώσαμε την συμφωνία κυριών που μόλις είχαμε κάνει..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου