Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Αναμνήσεις μιας μακροχρόνιας σχέσης

Οκτώ και μισή το πρωί..... Είναι μια από τις ημέρες που θέλω να μείνω στο κρεβάτι και ένας μπάτλερ να μου φέρει ότι θέλω. Εφημερίδες, περιοδικά, πρωινό και σοκολάτες. Ανόρεχτα ανοίγω το ένα βλέφαρο, μετά το άλλο, αλλά μέχρι να ανοίξω το δεύτερο έχει ξαναπέσει το πρώτο. Πίσω από τον τοίχο, ακούω τον φίλο μου να ετοιμάζεται. Έχει ήδη σηκωθεί, φτιάχνει τον καφέ του και σε λιγότερο από δέκα λεπτά θα έχει φύγει για δουλειά. Χωρίς να σηκωθώ από το κρεβάτι ξέρω την κάθε του κίνηση, τι θα κάνει, που θα πάει, πότε θα γυρίσει. Που τα ξέρω όλα αυτά? Έχω σχέση μαζί του εδώ και αρκετά χρόνια.

Μερικές φορές νιώθω πρωταγωνίστρια στο «Μικρό σπίτι στο λιβάδι». Μια ευτυχισμένη οικογένεια που όλα κυλούν ήρεμα και ήσυχα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα να ταράζουν την ειδυλλιακή γαλήνη μες στο σπίτι. Μόνο που εγώ δεν ετοιμάζω κουλουράκια γιατί δεν έχουμε παιδιά. Το βράδυ όμως, όταν επιστρέφουμε από τις δουλειές μας, είμαστε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που βλέπει τηλεόραση, μαζί με τα εκατομμύρια μαξιλάρια του καναπέ μας.

Από την εμπειρία μου (και αυτή των φιλενάδων μου) έτσι καταλήγουν οι μακροχρόνιες σχέσεις: μπροστά την τηλεόραση. Αυτό που αλλάζει, είναι η χρονική στιγμή που θα συμβεί αυτό. Για την φίλη μου, αυτή η στιγμή ήρθε μετά από ένα μήνα. Ο πρώτος καβγάς, έγινε γιατί τόλμησε να κρύψει ένα χιλιοστό της τηλεόρασης, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα. Η οριστική ρήξη όμως ήρθε, όταν τόλμησε να σκοντάψει και να πέσει τη στιγμή εκείνη που ο φίλος της παρακολουθούσε αφοσιωμένος τον Anthony Hopkins να απολαμβάνει το «ανθρώπινο γεύμα» του, στην ταινία Hannibal.

Η μακροχρόνια σχέση, διακρίνεται όχι μόνο από την αφοσίωση στην τηλεόραση, αλλά και από πολλές καινούργιες γνωριμίες. Με τους φίλους του, τις φιλενάδες των φίλων του, την μαμά του, τον μπαμπά του και αν είσαι τυχερή (!) με όλο του το σόι. Στις μακροχρόνιες σχέσεις δηλαδή, όταν πετάς τους άντρες μπορείς να κρατήσείς όποιον από τους παραπάνω θέλεις.

Σπάνια ξεκινάς μια σχέση λέγοντας ότι θα κρατήσει. Συνήθως βλέπεις ότι όλα παν καλά και συνεχίζεις. Ίσως κάποια στιγμή ξυπνήσεις και ανακαλύψεις ότι αυτός που κοιμάται δίπλα σου έχει μεταλλαχθεί σε ένα ενοχλητικό πλάσμα και άδικα χαραμίζεις το χρόνο σου μαζί του. Κάποιες άλλες στιγμές πάλι, νιώθεις σαν εξωγήινη όταν βρεθείς σε γυναικεία παρέα, όπου οι άλλες διηγούνται πιπεράτες λεπτομέρειες από την προηγούμενη βραδιά και εσένα δε σου δίνουν σημασία γιατί πολύ απλά δεν έχεις τίποτα να πεις.

Κάτι τέτοιες στιγμές σε πιάνει κρίση. Πρώτα τα βάζεις με τον εαυτό σου που έγινες η Πηνελόπη του 20ου αιώνα, στη συνέχεια τα βάζεις μαζί του γιατί για άλλη μια φορά πέταξε το τζιν του πάνω στην τραπεζαρία και όταν αυτός απλά σε αγνοεί και κοιτάει τηλεόραση ψάχνεις τα μπαλκόνι για να πέσεις κάτω. Όταν η κρίση περάσει, όταν ηρεμήσεις, αποφεύγεις να του πεις τον πραγματικό λόγο της υστερίας σου, ο οποίος είναι ότι φοβάσαι πως θα χαθεί η μαγεία, πως κάποια στιγμή θα τον απατήσεις, θα σε απατήσει και αναπόφευκτα θα έρθει το τέλος.

Βασικά δε φοβάσαι ότι θα χαθεί η μαγεία. Φοβάσαι ότι ήδη χάθηκε. Για αυτό και αισθάνεσαι υπέροχα όταν κάποιος άγνωστος σε ένα μπαρ ή στην ουρά στη ΔΕΗ σου πιάνει κουβέντα. Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις για τι πράγμα σου μιλάει, αλλά μετά τον κοιτάς καλύτερα και θυμάσαι. Θυμάσαι τότε που φλέρταρες και συ με το ίδιο βλέμμα που έχει τώρα αυτός ο άγνωστος. Και ξαφνικά νιώθεις πως έχεις μπει και πάλι στο παιχνίδι.

Η μακροχρόνια σχέση βέβαια, περιλαμβάνει εκτός των άλλων, ολονύχτιες συζητήσεις, και μακροσκελείς αναλύσεις με τις φίλες, τις αδερφές, τις ξαδέρφες και τις συναδέλφους. Αυτές γίνονται συνήθως τα βράδια, όταν σε πιάνει μια «μεταφυσική» ανησυχία. Είναι αυτά τα βράδια που μιλάς με τις ώρες, και διαμαρτύρεσαι για όλα αυτά που σου συμβαίνουν. Που δεν βγαίνεις άλλο έξω με τον φίλο σου, που είσαι μονογαμική, που σταμάτησες τα ξενύχτια και το clubbing με τις φίλες σου, που οι μακροχρόνιες σχέσεις κουράζουν και φθείρουν. Μια ζωή την έχουμε άλλωστε. Γιατί να μην τη ζήσουμε?

Η απάντηση είναι πάντα η ίδια.
Οι μακροχρόνιες σχέσεις είναι από τη φύση τους δύσκολες. Για να τις κρατήσεις χρειάζεται να κάνεις υπερβάσεις. Να αλλάξεις τις συνήθειές σου, να ανεχτείς, να υποστείς και να μάχεσαι κάθε μέρα για να μη χαθεί η μαγεία.....
Απο την άλλη, όσο ωραίο και να είναι το να ερωτεύεσαι κάθε μέρα πάλι από την αρχή, άλλο τόσο δύσκολο είναι να σου συμβεί, γιατί αυτό είναι κάτι που μόνο σε ταινίες υπάρχει και έχει ευτυχισμένο τέλος.....

4 σχόλια:

  1. πολλές φορές είναι καλύτερο να αφήσουμε κάτι το οποίο μας δημιουργεί κάποιο μεγάλο κενό παρά να συνεχίζουμε απλά για τι νιώθουμε ασφάλεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω παλι καταλαβαινω.... και πολυ καλα μαλιστα... ειναι πολυ δυσκολο... αν δεν παρεις την αποφαση να φυγεις μετα απ χρονια θα τα βαζεις με τον εαυτο σου για αυτα που του στερησες... και ισως να ναι... πολυ αργα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είμαι εδώ για να δώσω μαρτυρία για το πώς με βοήθησε να φτιάξω τη σχέση μου αυτός ο ισχυρός μάστορας που ονομάζεται Dr.DWAN. Ήμουν ραγισμένη όταν η αρραβωνιαστικιά μου μου είπε ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον να με παντρευτεί επειδή είχε σχέση με την άλλη γυναίκα όπου εργάζεται. Έκλαιγα και έκλαιγα κάθε μέρα, μέχρι που έγινε τόσο άσχημα που έφτασα στο Διαδίκτυο για βοήθεια, τότε ήταν που διάβασα μια κριτική για το σπουδαίο έργο του Dr.DAWN και μετά επικοινώνησα μαζί του για βοήθεια για να φέρω πίσω τον εραστή μου. με βοήθησε να κάνω ένα ισχυρό ξόρκι αγάπης συμφιλίωσης και προς μεγάλη μου έκπληξη μετά από 48 ώρες που έκανα το ξόρκι της αγάπης, η αρραβωνιαστικιά μου επέστρεψε στα γόνατα παρακαλώντας με να τον συγχωρήσω. Είμαστε τώρα ευτυχισμένοι παντρεμένοι και όλες οι ευχαριστίες πηγαίνουν στον Dr.DAWN Wonders για να με βοηθήσετε να σώσω τη σχέση μου, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Dr.DAWN μέσω της διεύθυνσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του: ( dawnacuna314@gmail.com )
    WhatsApp:+2349046229159/
    +3550685677099

    ΑπάντησηΔιαγραφή