Ένας ορισμός για το facebook είναι "πλαίσο δικτύωσης". Μια εφαρμογή για να επανασυνδεθείς με φίλους, παλιούς συμμαθητές, συναδέλφους που έχεις πολύ καιρό να δείς.
Για τον "Β" όμως, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Ήταν ένα "πλαίσο πεσίματος". Ένας πολυ καλός τρόπος για να φλερτάρει, να αλληλεπιδράσει και να ασχοληθεί με όλες αυτές τις απελπιστικά διαθέσιμες γυναίκες.
Το πρωί, πριν καν ανοίξει το μάτι του, σχεδόν μισοκοιμισμένος, άνοιγε το facebook και πρώτο μελημά του, να απαντήσει στα μηνύματα που οι ανα τον κόσμο θαυμάστριες του είχαν στείλει. Τα βράδυα, καθόταν με τις ώρες στο γραφείο και chatαρε μέχρι τα χαράματα.
Στην αρχή απλά τα υποψιαζόμουν όλα αυτά. Δεν με έπιθε όμως η δικαιολογία του πως η ενασχόληση με το facebook ήταν καθαρά για λόγους επαγγελματικούς. Υποτίθεται πως δικτυωνόταν με πελάτες, πως προωθούσε τη δουλειά του, πως διαφήμιζε τις υπηρεσίες του.
Εντελώς αναπάντεχα, κάποιο βράδυ τον είδα να πληκτρολογεί τον κωδικό του και αποφάσισα να τον χρησιμοποιήσω. Ήξερα πως παραβίαζα τα προσωπικά του δεδομένα, η ανάγκη όμως να μάθω ήταν πολύ πιο δυνατή απο τους ενδοιασμούς που στην αρχή είχα.
Αυτά που διάβασαόταν μπήκα στο λογαριασμό του, ήταν μακρά χειρότερα απο αυτά που μπορεί να είχα φανταστεί...
Άπειρα μηνύματα. Άπειρα ερωτικά σχόλια, υπονοούμενα, προτάσεις. Δεν ήταν παλία μηνύματα. Ήταν μηνύματα πρόσφατα. Ήταν μηνύματα που στέλνονταν απο τον "Β" λίγα μόνο λεπτά μετά τη δική μας ερωτική επάφή. Μηνύματα ερωτικά που έστελνε απο τον δικό μου υπολογιστή, απο το δικό μου σπίτι.
Ήξερα πως ήταν επιρεπής στις φουστοζώνες, πως ποτέ δεν έβαζε τα όρια, αλλά αυτό ξεπερνούσε τα όρια του φυσιολογικού. Ήταν αρρωστημένο όλο αυτό που διάβαζα. Κοιτούσα με τις ώρες τα μηνύματα και αναρρωτιόμουν πως μπορεί ένας άνθρωπος να προσποιείται τόσο μα τόσο πολύ.
Μοίραζε με μια απίστευτη ευκολία αγάπες και φιλιά, πρότεινε κεράσματα και φαγητά σε γυναίκες που μόνο για κλάσματα δευτερολέπτου είχε δει και την ίδια στιγμή ζητούσε απο εμένα να πληρώνω τα πάντα γιατί δεν είχε χρήματα.
Δεν μίλησα όμως. Δεν είπα κουβέντα. Συνέχιζα να ζω δίπλα στον "Β" σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα. Τώρα αρκετό καιρό μετά μετανιώνω. Μετανιώνω γιατί αν τότε είχα φύγει δε θα μου συνέβαινε τίποτα απο όλα αυτά που ακολούθησαν. Όλα όσα μου ε=έκανε μέχρι τώρα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολούθησε.....
