Ο "Β" και το τζίπ

Τρίτη πρωϊ και με σύντομες διαδικασίες αποφασίζουμε με τον "Β" να κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι στην Αθήνα. Είχε δουλειές να κάνει και σκευτήκαμε πως θα ήταν μια καλή ευκαιρεία να αλλάξουμε παραστάσεις.

Το αίσθημα του να περπατάς στο δρόμο, δίχως να σε νοιάζει αν πίσω σου είναι κάποιος γνωστός ήταν πρωτόγνωρο και συνάμα ευχάριστο.

Δυο μερούλες στην Αθήνα, ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί! Shopping therapy, καφέδες, βόλτες, αλλαγή παραστάσεων.... Μια άκρως ευχάριστη ανάσα στην ένταση που λόγω δουλειάς βίωνα εκείνη την περίοδο.

Στη διαδρομή του γυρισμού αποφασίσαμε να δώσουμε λίγη ένταση στη ζωή μας... Να θυμηθούμε τα παλιά, τα παράνομα... Είχαμε καιρό να το κάνουμε, είμασταν σε καλή διάθεση, χαλαροί... Ιδανικές συνθήκες...

Κάπου σε ένα δρομάκι, στρίβει ο "Β" το αυτοκίνητο και να σου μια τεράστια αλλάνα μπροστα μας.. ΤΈΛΕΙΑ...Ιδανικό το μέρος. Αρχίζει να μου αρέσει όλο αυτό.... Παλιές καλές εποχές!

"Περίμενε να στρίψω" ακούω τον "Β" να μου λέει και πρίν προλάβω να πάρω το λάγνο βλέμμα μου νιώθω ένα έντονο ταρακούνημα. Τι έγινε??? Γιατί ξαφνικά κάθομαι λίγο στραβα???
Αφού σας είπα με τον "Β" τίποτα δεν γίνεται φυσιολογικά....

Πέσαμε σε χαντακι!!!!Το τζίπ βρέθηκε ξαφνικά με τη μια ρόδα σε ένα χαντάκι, εγώ στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού και ο "Β" με την απίστευτη απάθεια που πάντα τον διέπει να μου λέει " Γιατί ταράζεσαι?"

Κάπου στη μέση του πουθενά, χωρίς μπαταρία στο ένα κινητό, με οριακή τη μπαταρία στο άλλο, με το αυτοκίνητο στο χαντάκι να μην ταράζομαι????? Δε γίνεται...

Αυτό που ακολούθησε τις επόμενες τρείς ώρες απλά δεν περιγράφεται. Ο "Β" άρχισε να τηλεφωνεί και να ψάχνει την οδική βοήθεια, όταν έκλεισε το κινητό, με παράτησε στην μέση του πουθενά για να συναντήσει αυτούς που θα μας βγάζαν απο εκεί, κάτι σκυλιά γαβγίζαν και εγώ δεν έβλεπα τη μύτη μου.

Ξαφνικά φως!!! Επιτέλους!!! Δυο κύριοι εμφανίζονται μαζί με τον "Β" και ο ένας απο αυτούς μου κλείνει το μάτι πονηρά...Ντροπή... Ο δεύτερος, την ώρα που έδενε το αυτοκίνητο ψιθύριζε στον "Β" ..."Ρε φίλε, γιατί δεν πήγες στην παραλία που είναι εδω πιο κάτω?"

Είχε νυχτώσει για τα καλά όταν καταφέραμε να ξεκολλήσουμε επιτέλους απο εκείνο το χαντάκι. Χωρίς να πούμε κουβέντα μπήκαμε στο αυτοκίνητο και λίγο πριν χαράξει φτάσαμε επιτέλους σπίτι. Ελαφρύτεροι κατά πολλά ευρώ (οι καλοί κύριοι μας πήραν όσα λεφτά είχαμε), κουρασμένοι και χωρίς την ένταση που είχαμε φανταστεί πέσαμε ξεροί στο κρεβάτι.

Λίγο πριν βυθιστώ σε βαθύ ύπνο, ένα χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπό μου. Μου αρέσει να είμαι με τον "Β". Μου αρέσει πολύ, γιατί με κάνει να νιώθω ζωντανή και γιατί ποτέ δεν ξέρω τι θα είναι το επόμενο που θα μας συμβεί...

Μια γυναίκα μπορεί.......

Μια γυναίκα μπορεί και κάνει πολλά πράγματα στη ζωή της. Πολλά περισσότερα απο ότι η ίδια φαντάζεται. Μια ερωτευμένη γυναίκα όμως, μπορεί να κάνει τα πάντα. Ή καλύτερα σχεδόν τα πάντα.

Μπορεί να τα βάλει με όλο τον κόσμο για να είναι μαζί με αυτόν που επέλεξε. Μπορεί να δίνει μάχες κάθε μέρα. Με τους φίλους, την οικογένεια, του γνωστούς υπερασπιζόμενη αυτόν που έχει δίπλα της. Και αν χρειαστεί να διαλέξει?? Θα διαλέξει τον άνθρωπό της!

Μπορεί, παρόλο που ξέρει πως αυτό που διάλεξε είναι λάθος, να υπερασπίζεται το λάθος της με τόσο σθένος που να καταφέρει τελικά να πείσει όλους τους άλλους πως είναι το σωστό.

Μπορεί να αλλάξει τη ζωή της, τις συνήθειές της, τις ανάγκες της. Μπορεί να αγνοήσει όλα της τα θέλω, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα "θέλω" του άλλου.

Μπορεί να στέκεται επι χρόνια στη σκιά του άλλου, να μην φαίνεται ποτέ, να μην γίνεται αντιληπτή, αλλά να είναι αυτή που του δίνει τη δύναμη να προχωράει, να μάχεται, να επιτυγχάνει τους στόχους του.

Μπορεί να παγώσει την καρδιά της, για να βρεί τη δύναμη να παρηγορήσει τον άλλον όταν αυτός κλαίει για μια άλλη γυναίκα. Μπορεί να σιωπά την ώρα που ο άλλος είναι με μια άλλη, μπορεί να μένει ανέκφραστη όταν μπροστά της τους βλέπει.

Μια ερωτευμένη γυναίκα μπορεί και συγνωρεί, μπορεί να ξεχνάει, μπορεί να υπομένει και βαθιά μέσα της ελπίζει πως κάτι κάποτε θα αλλάξει.

Μια ερωτευμένη γυναίκα, τσαλακώνει τον εγωϊσμό της, χάνει την αξιοπρέπειά της, παρακαλάει, ικετέυει, προκειμένου να γυρίσει ο άλλος πίσω.

Υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορεί να κάνει. Όχι επειδή δεν θέλει, αλλά επειδή δεν γίνεται.

Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι....

Δεν μπορεί να αλλάξει εντελώς τον χαρακτήρα της, δεν μπορεί να μεταλλαχτεί σε κάποια άλλη. Μπορεί μόνον να τον τροποποιήσει....

Εγώ για τον "Β", μπόρεσα και έκανα τα πάντα. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Αλλά δεν μπορώ να γίνω μια άλλη. Δεν μπορώ να γίνω η πρώην. Δεν μπορώ να ξυπνήσω ένα πρωϊ και να είμαι μια άλλη Χριστίνα. Όσο και να το θέλει, όσο και να το προσπαθεί δεν γίνεται.

Αν το έκανα, δεν θα ήμουν άλλο η Χριστίνα που κάποτε τον γοήτευσε, που κάποτε ίσως και να αγάπησε. Θα ήμουν απλά μια άλλη.....

Νοικοκυρά σε απόγνωση

Κυριακή πρωϊ και είναι σχεδόν δώεκα η ώρα.... Δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου, τα βλέφαρα μου αρνούνται... Είχα και όλο το βράδυ τόσους εφιάλτες που δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. "θα σηκωθείς να κάνεις πρωϊνό?" ακούστηκε η φωνή του "Β". "Όχι εγώ, εσύ. Θα σηκωθείς εσύ?" ψελίζω αδύναμα. "Αμάν πια, ούτε ένα πρωϊνό δεν είσαι σε θέση να κάνεις..."

Ο "Β" είναι η προσωποποίηση του άντρα που η μοναδική του συνεισφορά στο σπίτι, είναι να το κάνει άνω κάτω. Για τον "Β" ο καναπές, η τραπεζαρία και οι καρέκλες υπάρχουν για να πετάει τα ρούχα του πάνω, κάθε φορά που μπαίνει στο σπίτι.

Και γω, σωστή νοικοκυρά τρέχω απο πίσω για να τα μαζεύω.

Για τον "Β" το μαγείρεμα, το πλύσιμο των πιάτων, το σκούπισμα, το σφουγγάρισμα ήταν επίσης υπόθεση γυναικεία. Για μένα πάλι, ήταν χαρά μου να τον περιποιούμαι. Μου άρεσε ο ρόλος της νοικοκυράς και για πολύ καιρό τον απολάβανα.

Τα πρωϊνά, ξυπνούσα πάντα πιο νωρίς. Καφές, πρωϊνο, δημητριακά, φρούτα, όλα στο τραπέζι για να τα βρεί έτοιμα ο "Β". Στο ψυγείο, υπήρχε πάντα λευκό κρασί,φαγητό, σοκολάτες, γλυκά και τα κεράκια ήταν πάντα αναμμένα για να φτιάχνουν ρομαντική ατμόσφαιρα.

Για χάρη του "Β", έψαξα όλα τα ντουλάπια μου, για να βρώ το σίδερο να του σιδερώνω τα ρούχα. Το δοκίμασα βέβαια, πρώτα στα δικά μου τα ρούχα, για να δω αν δουλεύει. Χρόνια είχα να το χρησιμοποιήσω.. Έπρεπε να θυμηθώ πως δουλεύει...

Το μπάνιο του, το ήθελε ζεστό όχι καυτό. Και με πολύ αφρόλουτρο, με σαπουνάδες και αιθέραια έλαια. Και γω σαν καλή νοικοκυρά, ρύθμιζα τη θερμοκρασία, άναβα το τζάκι για να μην κρυώσει όταν βγεί και έτρεχα πίσω του να μαζέψω τα νερά που απλώνονταν στο πάτωμα.

Μου άρεσε ο ρόλος της καλής νοικοκυράς. Μου άρεσε να φροντίζω κάποιον που τόσο πολύ θέλω. Δε με κούραζε που μετά απο 12 ώρες δουλειάς, γύριζα στο σπίτι και μάζευα απο το πάτωμα τις λάσπες των παππουτσιών του. Δε με κούραζε, που όλη νύχτα έβαζα πλυντήριο για να βγεί ο λεκές απο το κόκκινο κρασί.

Ούτε το βάρος των ξύλων που κουβαλούσα για να ανάψω το τζάκι με κούραζε. Σκευτόμουν πως μαζί θα καθόμασταν δίπλα απο τη φωτιά και θα χαλαρώναμε απο τις δουλειές μας.
Έγινα για χάρη του μια άλλη. Ξέχασα τη θεωρεία περί ισότητας και υιοθέτησα τη δική του θεωρεία. Αυτήν σύμφωνα με την οποία η γυναίκα απλά υπηρετεί τον άντρα.

Έτσι είχε μάθει...Και όταν εγώ τολμούσα να διαμαρτυρηθώ, τολμούσα να ζητήσω βοήθεια στις δουλειές, μου θύμιζε πως αν συνεχίσω να γκρινιάζω, θα πάει πάλι πίσω, εκεί που είχε τα πάντα στρωμένα, τα πάντα στη διάθεσή του....

Σήμερα όμως, ήθελα εγώ φροντίδα. Ήθελά εγώ κάποιον να με περιποιηθεί, να μου φέρει καφέ στο κρεβάτι. Ήμουν τόσο κουρασμένη, τόσο αδύναμη... Για μια μόνο φορά, ήθελα εγώ κάποιον να μου κάνει όλα μου τα χατίρια.

Ο "Β" συνέχισε να γκρινιάζει. Δεν ξέρω τι έλεγε, δεν άκουγα... Μόνο κάτι ντουλάπια να χτυπάνε ακουσα και μετά ήρθε και ξανακοιμήθηκε... Αθόρυβα σήκώθηκα να δώ. Είχε κάνει για τον εαυτό του πρωϊνό και είχε μετατρέψει την κουζίνα σε εμπόλεμη ζώνη...

Σαν καλή νοικοκυρά, καθάρισα, συμμάζεψα, άναψα το τζάκι για να έχει ζέστη και ακούμπησα τη πλάτη μου στον καναπέ. Με αργές κινήσεις, άναψα τσιγάρο και ήπια μια γουλιά ζεστό καφέ...Κάπως αλλιώς είχα φανταστεί τα πρωϊνά της Κυριακής...Πιο ρομαντικά, πιο τρυφερά...Αλλά η ζωή δεν είναι ταινία να σε ξυπνάν με κρουασάν και λουλούδια... Είναι αλλιώς.....

Οδηγός επιβίωσης για παρανόμους

Μετά απο πολλά χρόνια παρανομίας με τον "B", μετά απο όλες αυτές τις απίθανες δικαιολογίες και τρόπους που σκαρφιστήκαμε για να βρισκόμαστε,είμαι στην ευχάριστη θέση να εκδώσω οδηγό επβίωσης με λύσεις για όλες αυτές τις προκλήσεις που πρέπει να ξεπεράσουν όσοι κρυφά με κάποιον, θέλουν να συναντηθούν...

Πρόκληση πρώτη: Η επικοινωνία
Όχιιιιι, μην κάνεις το λάθος και αποθηκεύσεις τον αριθμό του μόνο με τα αρχικά, με κάποιο υποκοριστικό ή με το όνομα μιας φίλης. Σκέψου ένα κοινό επίθετο και επινόησε έναν συνάδελφο απο τη δουλειά, έναν καινούργιο κατα προτίμηση, που έχει και πολλές απορίες γιατί τώρα ξεκίνησε... Έτσι δεν θα αναρρωτηθεί κανείς για τις πολλές κλήσεις στο κινητό... Το απαιτεί άλλωστε και η δουλειά να έχουμε καλές σχέσεις με τους συναδέλφους!!!

Πρόκληση δεύτερη: Χρόνος συνάντησης
Η καλύτερη ώρα είναι το μεσημερι. Ποιος θα σε υποπτευθεί μεσημεριάτικα? Ποιός θα σε αναζητήσει? Κανείς. Και ποιός θα φανταστεί πως την ώρα που δεν απαντάς στο κινητό σου εσύ ερωτοτροπείς??? Και πάλι κανείς! Έτσι έχεις όλο το χρόνο να βρεθείς μαζί του ανενόχλητη!!!Και αν είσαι και λίγο τολμηρή....τον επισκέπτεσαι και στη δουλειά του για ένα μικρό....lovebreak

Πρόκληση τρίτη: Τόπος συνάντησης
Αν θές να περνάς ακόμα περισσότερο χρόνο μαζί του, απλά θυμάσαι πως χαλάρωσαν οι κοιλιακοί σου και θέλουν επιγόντως γυμναστήριο. Και λιώνεις στο γυμναστήριο. Κάθε μέρα. Συνέχεια. Κοιλιακούς εσύ? Βαράκια αυτός!

Θες και άλλο χρόνο? Πανεύκολο! Δημιουργείς εικονικούς φίλους. Θυμάσαι ξαφνικά εκείνη τη συμφοιτήτρια που σπουδάζατε μαζί και ήρθε για λίγες μέρες στην πόλη.... Να μην πιείς έναν καφέ μαζί της,ένα ποτό? Ντροπή να αρνηθείς....

Πρόκληση τέτερτη: Θες ολόκληρο το βράδυ μαζί του
Ενώ κάθεσαι ήρεμη και ανέμελη με τον φίλο σου, θυμάσαι ξαφνικά εκείνη τη φορά (πρίν δυο χρόνια) που δεν σου είχε πάρει δώρο στα γενέθλια και ξεκινάς έναν τρικούβερτο και συγυρισμένο καβγά. Τσατίζεσαι, φωνάζεις, ρίχνεις και ένα δάκρυ φεύγοντας για να φανείς πειστική και να το...Ελέυθερο το βράδυ!!!!

Αν αυτο δεν πείθει, τότε έχουμε και Plan B.
Θυμάσαι την κρυμμένη φεμινίστρια και απαιτείς τον χώρο σου. Τέρμα πια η καταπίεση, φτάνει το συνεχεια μαζί. Πνίγεσαι. Δεν έχεις αέρα να αναπνεύσεις...

Πρόκληση πέμπτη: Τι το κάνεις το αυτοκίνητο?
Θες να βρεθείς με τον εραστή σου, αλλά φοβάσαι πως θα περάσει ο φίλος σου νυχτιάτικα να δεί αν το αυτοκίνητο εί ναι στη θέση του? Φοβάσαι μήπως δεί κάποιος άλλος το αυτοκίνητό σου έξω απο το σπίτι του? Κανένα πρόβλημα. Πάιρνεις ταξί!! Κάνεις και μια εκτροπή στο κινητό σου και κανείς δεν θα καταλάβει πως δεν είσαι σπίτι σου...

Πρόκληση έκτη: Σας βλέπουν μαζί!
Αν τύχει και κάποιος γνωστός σε εί μαζί του, αν ξαφνικά εκεί που πίνεις το ποτό μαζί του έρθει ο φίλος σου και σου κάνει σκηνή, μην πανικοβληθείς!!! Μείνε ψύχραιμη και πέρνα στην αντεπίθεση. "Δεν εμπιστεύεσαι εμένα? Εμένα που είμαι πιο πιστή και απο την Πηνελόπη? Εμένα που τόσα χρόνια αγνοώ όλους αυτούς τους μνηστήρες?" Και αν το χεις εύκολο το κλάμα, ρίχνεις και λίγα δάκρυα και με λυγμούς φωνάζεις "Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο για μένα, τόσε καλύτερα να βρείς κάποια άλλη καλύτερη, και εμένα άσε με μονάχη"...(Αυτό, εγγυημένα πάντα πιάνει!)

Προσοχή όμως, γιατί ίσως κάτι να πάει στραβά και μπορεί ο αδερφός του ξαφνικά να θέλει να μπεί στο σπίτι ή η πρώην να κάνει ξαφνική επίσκεψη...Σε κάθε περίπτωση φρόντισε να είναι ισόγειο το σπίτι γιατί ποιός ρισκάρει να πέσει απο τον τρίτο όροφο για να γλιτώσει......

Όταν κοιμάται ο "Β"

Κάπου στα μέσα της σχέσης μου με τον "Β" και εμείς εξακολουθούσαμε να βρίσκουμε διάφορους τρόπους να βρισκόμαστε κρυφά απο όλους τους άλλους. Η φαντασία μας ανεξάντλητη και με το πέρασμα του χρόνου γινόμασταν όλο και πιο τολμηροί.

Σάββατο βράδυ, και ως συνήθως ήταν βραδυά κοινής εξόδου μαζί με τον "Β". Για να έχουμε και οι δύο το κατάλληλο άλλοθι για τις εξόδους μας, είχαμε θυμηθεί όλους τους ξεχασμένους φίλους μας και βρισκόμασαταν μαζί τους κάθε Σάββατο βράδυ....όλως τυχαίως στα ίδια μαγαζιά!!

Ο "Β" με τη δική του παρέα, εγώ με τη δική μου, και οι δυο μαζί στο ίδιο μαγαζί. Συνέχεια. Κάθε φορά. Κάθε Σάββατο στην αρχή και στη συνέχεια και κάθε Παρασκευή, και συνέχεια... Εμείς τώρα είχαμε την εντύπωση πως ανακαλύψαμε την τέλεια δικαιολογία για να βρισκόμαστε αλλά με τη συχνότητα που βγαίναμε, έπαψαν οι υπόλοιποι να το θεωρούν τυχαίο.

Έτσι λοπόν κανονίστηκε έξοδος και εκείνο το βράδυ...

Για το τυπικό της υπόθεσης, ο "Β" πάντα έφευγε πέντε λεπτά πιο νωρίς και στη συνέχεια έφευγα και εγώ. Εκείνο το βράδυ όμως, ο "Β" τα είχε τσούξει λίγο παραπάνω. Είχε γίνει κάτι μεταξύ "σταφίδας" και "ντίρλας". Ενώ λοιπόν ήταν "αεροπλάνο" μου λέει "έλα απο το σπίτι. Εγώ θα σε περιμένω. Θα αφήσω την πόρτα ανοιχτή".

Τέλεια σκεύτηκα. Καιρό είχαμε να βρεθούμε μόνοι όλο το βράδυ. Ως συνήθως, προφασίστηκα πως κουράστηκα και ζαλίστηκα απο τα πολλά ποτά και με γρήγορες κινήσεις έφυγα απο το μαγαζί.

Σε λιγότερο απο δέκα λεπτά, είχα φτάσει σπίτι του, είχα ανοίξει την πόρτα και μπεί κάτω απο το πάπλωμα δίπλα απο τον "Β". Τεντώνω το χέρι, το πόδι, απλώνομαι στο κρεβάτι να με αντιληφθεί ο "Β" αλλά εκείνος τίποτα. Αν δεν ακουγα την ανάσα του θα νόμιζα ειλικρινά πως δεν είναι ζωντανός.

Προσπάθησα να τον σκουντήξω αλλά ήταν αδύνατον να τον μετακινήσω έστω και λίγο γιατί τώρα τελευταία είχε πάρει τόσα κιλά που είχε αρχίσει και έμοιάζε με σουμο!!
Κρίμα....Και γω που νόμιζα πως θα με περίμενε....

Νωρίς το πρωϊ, ξύπνησα και επεστρεψα στο σπίτι μου. Δεν μπορούσα να καθήσω άλλο γιατί μπορεί να με έψαχνε ο πρώην μου. Την στιγμή όμως που ετοιμάζομαι να μπω κάτω απο την κουβέρτα χτυπάει το κινητό, και ακούω τον πρώην μου να μου θυμίζει πως σε μισή ώρα θα περάσει να με πάρει γιατί είχαμε κανονίσει φαγητό με φίλους...

Αυτό, το είχα ξεχάσει τελείως!!! Φυσικά και δεν μπορούσα να το ακυρώσω, φυσικά και δεν μπορούσα να αποκαλύψω πως κοιμήθηκα χαράματα. Υποτίθεται πως είχα βγεί για ένα χαλαρό ποτό....

Εκπαιδευμένη απο όλες τις υπόλοιπες φορές που υποτίθεται πως κοιμόμουν αλλά εγώ ξενυχτούσα με τον "Β", έβαλα μεγάλες ποσότητες consiler, μπόλικο κολύρριο στα μάτια και έτοιμη για την έξοδο.....

Γύρω στις τέσσερις, και ενώ εγώ κοιμόμουν, έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό. Ποιός με θυμήθηκε τέτοια ώρα σκεύτηκα....Ποιός μου χαλάει τον ύπνο... Ο "Β"! Τι τον βρήκε και με θυμήθηκε? Περίεργο. Τέτοια ώρα είναι πάντα με την πρών του....

"Γατί δεν ήρθες το βράδυ σπίτι όπως σου είπα? Γιατί με ξέχασες? Ντροπή σου!!" έγραφε το μήνυμα..

Ω, ναι!!!! Ο "Β" όχι μόνο δεν κατάλαβε πως πήγα σπίτι του, ξάπλωσα στο κρεβάτι του, κοιμήθηκα μαζί του, αλλά μου έκανε και ολόκληρο κήρυγμα για την αδιαφορία μου και την ασυνέπειά μου! Ήταν τόσοσ σίγουρος πως δεν πήγα σπίτι του, που με πίστεψε μόνον, όταν άρχισα να του περιγράφω που ακριβώς είχε πετάξει τα ρούχα μέσα στο σπίτι του.

Παρόλα αυτά δε μου ζήτησε συγνώμη για τις φωνές που μου έβαλε. Δεν λυπήθηκε που δεν κατάλαβε την παρουσία μου. Δεν ένιωσε τύψεις που εγώ ξύπνησα νωρίς για να φύγω πριν με δει κάποιος.... Λυπήθηκε μόνον που ξύπνησε μόνος και δεν υπήρχε κάποιος στο σπίτι να του φτιάξει πρωϊνό....